Detektor kryształkowy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m + kategoria |
drb |
||
Linia 1:
Kryształ radiowy był pierwszym elementem półprzewodnikowym wykorzystywanym w technice, jednak nie umiano wtedy wytłumaczyć zasady jego działania (zasadę działania półprzewodników odkrył dopiero w [[lata 40. XX wieku|latach 40.]] [[William Bradford Shockley|Shockley]] wraz ze współpracownikami – [[John Bardeen|Bardeenem]] i [[Walter Houser Brattain|Brattainem]]).
Detektory kryształkowe były w powszechnym użyciu we wczesnych [[lata 20. XX wieku|latach 20.]] i wcześniej, potem ich znaczenie systematycznie malało na rzecz układów wykonywanych na [[lampa_próżniowa|lampach próżniowych]], choć w użyciu był aż do [[II wojna światowa|wojny]], a sporadycznie i później w najprostszych i najtańszych odbiornikach (w Polsce powszechnie używany był i w [[lata 30. XX wieku|latach 30.]] ze względu na niewielką zamożność społeczeństwa). Zaletą układu kryształkowego była niezależność od zasilania - całą energię odbiornik czerpał z [[antena|anteny]], co było też wadą tego odbiornika - był mało czuły i mało selektywny oraz wymagał dużej anteny i dobrego [[uziemienie|uziemienia]].
Przykładowym odbiornikiem kryształkowym był [[Detefon]] produkowany przez PWŁ - [[Państwową Wytwórnię Łączności]], potem PZT - [[Państwowe Zakłady Tele i Radiotechniczne]] od [[1929]] roku do wybuchu wojny.
[[Kategoria:Elektronika]]
[[Kategoria:Radio]]
|