Semiologia (tradycja intelektualna): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
"już mi się wszystko miesza", jak Olejnik / W tym samym haśle będzie o literaturze. |
||
Linia 1:
'''Semiologia''' (czasem także '''
Początkiem intelektualnej tradycji semiologii jest ''[[Kurs językoznawstwa ogólnego]]'' [[Ferdinand de Saussure|de Saussure'a]]. De Saussure w dziele tym postulował utworzenie nowej nauki - semiologii - której ośrodkiem zainteresowania miał stać się znak. Znak miał być w tej nauce ujęty przede wszystkim w kontekście swojego funkcjonowania społecznego, a sama nowa nauka miała stać się podstawą odnowionego językoznawstwa. Odnowione językoznawstwo jako nauka o pewnym rodzaju znaków, znakach językowych, miało być częścią semiologii jako ogólnej nauki o wszystkich znakach. Tak rozumiana semiologia rozpowszechniła się w humanistyce drugiej połowy XX w. za sprawą ściśle inspirującego się dziełem de Saussure'a [[strukturalizm]]u.
Zasadnicze założenia semiologii ukształtowały się pod wpływem rozwoju strukturalistycznej [[semantyka językoznawcza|semantyki językoznawczej]]. Semiologowie uznają, że by znak mógł funkcjonować, musi on być osadzony w zbudowanym analogicznie do [[system językowy|systemu językowego]] systemie znaków zwanym [[kod]]em. Kod prócz zasobu znaków ([[słownik]]a) zawiera także zestaw kategorii formalnych umozliwiających grupowanie elementów słownika w klasy pozostające między sobą w określonych relacjach ([[gramatyka|gramatykę]]) oraz zestaw reguł umożliwiających konstrukcję z elementów słownika złożonych [[komunikat]]ów ([[składnia|składnię]]).
Linia 8:
Fundamentalne dla semiologicznego rozumienia pojęcia znaku jest umieszczanie tzw. "zjawsik znakowych" w procesie [[komunikacja|komunikacji]], w ich związku z [[nadawca|nadawcą]] i [[odbiorca|odiorcą]] znaku, w powiązaniu z sytuacją nadawcy i odbiorcy, także w kobntekście społecznym procesów komunikacyjnych.
Niektórzy semiologowie (np. [[Pierre Guiraud]] w dziele ''Semiologia'', przekł. pol. Warszawa 1974) definiują semiologię wąsko - jako naukę o wszystkich systemach znaków, które nie są systemami znaków językowych. Przeważa jednak szerokie rozumienie semiologii - prócz systemów znaków językowych semiologowie zajmują się społecznymi formami komunkowania się, takimi jak ceremonie, obrzędy, ubiór, formy towarzyskie. Szczególne znaczenie zdobyła sobie semiologia jako teoria kodów estetycznych - ukonstytuowała się ona w osobny nurt w badaniach literackich.
==Semiologia w badaniach literackich==
[[kategoria:kierunki filozoficzne]]
[[kategoria:językoznawstwo]]
[[kategoria:semiotyka]]
[[kategoria:teoria literatury]]
| |||