GeradudGeradus van der Leeuw dał się poznać przede wszystkim jako najważniejszy przedstawiciel [[fenomenologia|fenomenologii]] religii. Chodziło mu nie tyle o stworzenie jednolitego pod względem metodologicznym systemu, ile raczej o zrozumienie treści przeżycia religijnego z uwzględnieniem przesłanek psychologicznych i teologicznych. Znany jest przede wszystkim dzięki swej pracy ''Fenomenologia religii'' opublikowanej po niemiecku w [[1933]] roku. W pracy tej van der Leeuw dokonał wyraźnego podziału dawniejszych i współczesnych form przeżycia religijnego; uważał, że na dawniejszych formach tego przeżycia nie odcisnęła się piętnem [[transcendencja]] boska, lecz raczej odczuwanie sił boskich w sensie [[mana]]. "Bóg" byłby w tym wypadku jedynie innym określeniem potęgi [[mana|manicznej]] - tym samym mielibyśmy do czynienia z faktycznym utożsamieniem [[religia|religii]] i [[magia|magii]].
