Bitwa pod Legnicą (1760): Różnice pomiędzy wersjami

Ok. godziny 4 rano [[15 sierpnia]] czoło korpusu generała austriackiego [[Ernest Laudon|Ernesta Laudona]] przeprawiło się przez [[Kaczawa|Kaczawę]] pod [[Bienowice|Bienowicami]] i [[Pątnów|Pątnowem]] i natknęło się na siły pruskie. Doszło do walk [[kawaleria|kawalerii]], w których przewagę uzyskali Prusacy, zyskując tym czas niezbędny dla uszykowania piechoty. Niemal połowa pruskiej armii pod dowództwem H.J. von Zeitena rozwinęła się na południe od Dobrzejewa jako osłona przed głównymi siłami von Dauna. Natarcie piechoty Laudona na centrum pruskiego szyku załamało się w ogniu piechoty i [[artyleria|artylerii]], zaś uderzenie kawalerii prawego skrzydła zostało odparte przez kawalerię pruską. Laudon miał zamiar obejść lewe skrzydło pruskie częścią swojej piechoty - lecz akcja ta nie dałą rezultatu. Po krótkich, lecz zaciętych walkach prawe skrzydło Laudona, któremu nie udało się zsynchronizować działań piechoty i kawalerii zostało odrzucone na wschód, zaś lewe skrzydło musiało wycofać się na południe.

W tym czasie główne siły austriackie dowodzone przez von Dauna zbliżyły się do Czarnej Wody, lecz z powodu zagrożenia ze strony wojsk von Zeitena austriacki dowódca nie zdecydował się na przeprawę. Mimo rozbicia korpusu Laudona Prusacy nie ruszyli do pościgu za nim, gdyż Fryderyk obawiał się osaczenia swych sił, przez mających wciąż dużą przewagę liczebną Austriaków.

 

[[Kategoria:Bitwy w historii Austrii|Legnica]]