Reduta nr 56: Różnice pomiędzy wersjami

[[6 września]] [[1831]] główne uderzenie rosyjskie zostało skierowane na Wolę, bronioną przez 1300 żołnierzy i mającą 12 dział (przeciwko 87 batalionom i 114 szwadronom wspieranym ogniem 100 dział). Kilkugodzinna obrona Woli prowadzona przez Sowińskiego nie miała dalszych szans powodzenia wobec przewagi wroga. Dokładne okoliczności śmierci generała Sowińskiego nie są znane (jedna z wersji mówi o śmierci przed ołtarzem w kościele, inna wersja mówi o śmierci przy armacie, ponieważ ugrzęzła drewniana noga generała).

Władze rosyjskie podały wersję o zabiciu generała na posterunku bojowym, co zostało podchwycone przez artystów i znamy dziś kilka wizerunków generała zakłutego bagnetami przez żołnierzy carskich.

 

Następny epizod z historii tej reduty to wrzesień 1939 kiedy oddział porucznika [[Zdzisław Pacak-Kuźmirski|Zdzisława Pacaka-Kuźmirskiego]] 8 kompanii 40 pułku strzelców lwowskich "Dzieci Lwowskie", bohatersko bronił sie przed Niemcami. W czasie obrony [[9 września]] [[1939]] dzięki beczkom terpentyny z fabryki Dobrolin jego żołnierzom udaje się spalić kilkadziesiąt niemieckich czołgów. Reduta poddała się dopiero 27 września wraz z kapitulacją Warszawy.