113 Dywizja Piechoty (III Rzesza)
113 Dywizja Piechoty (niem. 113. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, uczestniczyła w ataku na Związek Radziecki. Zniszczona pod Stalingradem.
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
10 grudnia 1940 |
| Rozformowanie |
2 listopada 1943 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa Atak na Związek Radziecki | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
piechota |
| Podległość | |
Sformowana na mocy rozkazu z 10 grudnia 1940 , w 12. fali mobilizacyjnej na poligonie Grafenwöhr w XIII Okręgu Wojskowym. 113 DP uczestniczyła między innymi[1] w ataku III Rzeszy na Związek Radziecki. W dniu 22 czerwca 1941 (dzień ataku na ZSRR) dowodzona była przez gen. por. Friedricha Zickwolffa [2]. Brała udział w walkach przeciw Armii Czerwonej pod Kijowem, pod Moskwą i pod Stalingradem. Będąc w składzie VIII Korpusu Armijnego walczyła w rejonie wyłomu na południe od Charkowa[3]. W listopadzie 1942 wraz z innymi niemieckimi jednostkami został otoczona w Stalingradzie. W wyniku kolejnych ataków Armii Czerwonej została zniszczona 20 stycznia 1943[4].
Odtworzona została w okupowanej Francji i ponownie wysłana na front wschodni. W walkach nad Dnieprem doznała tak dotkliwych strat, że została oficjalnie rozwiązana 2 listopada 1943 [5].
Dowódcy dywizji edytuj
- gen. mjr (gen. por) Ernst Güntzel 10 XII 1940 – 4 VI 1941
- gen. por. Friedrich Zickwolff VI 1941 – 10 V 1942
- gen. por. Hans–Heinrich Sixt von Armin[4] 10 V 1942 – 20 I 1943
- gen. mjr Friedrich–Wilhelm Prüter 15 III 1943 – 25 XI 1943
Struktura organizacyjna edytuj
- Skład w grudniu 1940
- 260 pułk piechoty,
- 261 pułk piechoty,
- 268 pułk piechoty,
- 87 pułk artylerii oraz 113 batalion pionierów, 113 oddział rozpoznawczy, 113 oddział przeciwpancerny, 113 oddział łączności i 113 polowy batalion zapasowy;
- Skład w marcu 1943
- 260 pułk grenadierów,
- 261 pułk grenadierów,
- 268 pułk grenadierów,
- 87 pułk artylerii oraz 113 batalion pionierów, 113 oddział przeciwpancerny i 113 oddział łączności
Przypisy edytuj
- ↑ 113 [online], www.lexikon-der-wehrmacht.de [dostęp 2018-03-17].
- ↑ Fiszer i Gruszczyński 2009 ↓, s. 46.
- ↑ Adam i Rühle 2017 ↓, s. 12.
- ↑ a b Piekałkiewicz 1995 ↓, s. 464.
- ↑ Mitcham 2009 ↓, s. 174,175.
Bibliografia edytuj
- Wilhelm Adam, Otto Rühle: Trudna decyzja. Z Paulusem pod Stalingradem. Łódź: 2017. ISBN 978-83-7731-259-9.
- Antony Beevor, Stalingrad, Stanisław Głąbiński (tłum.), Warszawa: „Książka i Wiedza”, 2000, ISBN 83-05-13135-1, OCLC 749860628.
- Carell Paul, Operacja "Barbarossa"; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4.
- Paul Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110.
- Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
- Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
- Janusz Piekałkiewicz: Stalingrad. Anatomia bitwy. Warszawa: 1995. ISBN 83-86510-42-0.
- Haupt Werner, Kijew. Die größte Kesselschlacht der Geschichte; Friedberg i b.r.w; ISBN 978-3-89555-526-8.
- Haupt Werner, Army Group South. The Wehrmacht in Russia 1941-1945, b.m.w 1998; ISBN 0-7643-0385-6.
- Haupt Werner, Army Group Center. The Wehrmacht in Russia 1941-1945; b.m.w i 1998; ISBN 0-7643-0266-3.
- Kaczmarek Kazimierz, Stalingrad 1942-1943; Warszawa 1985.
- Tadeusz Konecki, Stalingrad, Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09452-7, OCLC 830498441.
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0.
- Wagner Carl, Die Heeresgruppe Süd. Der Kampfe im Süden der Ostfront 1941-1942 b.m.w i b.r.w; ISBN 3-7909-0143-1.