6 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

6 Orłowsko-Chingańska Dywizja Strzelecka odznaczona dwoma orderami Czerwonego Sztandaru i Orderem Suworowa (ros. 6-я стрелковая Орловско-Хинганская дважды Краснознамённая, ордена Суворова дивизия) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej, brał udział w wojnie domowej w Rosji w wojnie polsko-radzieckiej i II wojnie światowej.

6 Dywizja Strzelecka
6-я стрелковая дивизия
Historia
Państwo

 Rosyjska FSRR
 ZSRR

Sformowanie

1918

Rozformowanie

1946

Działania zbrojne
wojna domowa w Rosji
wojna polsko-radziecka
II wojna światowa
agresja ZSRR na Polskę
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

28 Korpus Strzelecki

Odznaczenia

W rejon granicy z Polską przybyła w 1939 roku z Orłowskiego Okręgu Wojskowego i od 17 września uczestniczyła w agresji na Polskę razem z wojskami III Rzeszy i Słowacji. W czerwcu 1941 roku wchodziła w skład 28 Korpusu Strzeleckiego, 4 Armii, Frontu Zachodniego[1]. Po ataku III Rzeszy na Związek Radziecki broniła się w twierdzy Brześć[2]. W lipcu 1941 roku pod dowództwem gen. A. Fiłatowa walczyła w obronie Smoleńska.

Dowództwo dywizji edytuj

Dowódcy:

  • kombrig Nikołaj Zołotuchin (był w 1939)[3]
  • płk Michaił Popsuj-Szapko[1]

Szefowie sztabu:

  • płk Nikifor Paszyn[3].

Struktura organizacyjna edytuj

Skład w czasie kampanii wrześniowej[3]:

  • 84 pułk strzelecki
  • 125 pułk strzelecki
  • 333 pułk strzelecki
  • 131 Pułk Artylerii Lekkiej
  • 204 pułk artylerii haubic (od października 1941 294 pah)
  • 98 dywizjon przeciwpancerny
  • 246 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (do stycznia 1942)
  • 329 samodzielny batalion czołgów[3]
  • 71 batalion rozpoznawczy
  • 111 batalion saperów
  • 37 batalion łączności (514 kompania łączności)
  • 95 batalion medyczno-sanitarny
  • 57 kompania chemiczna
  • 31 batalion transportowy
  • 108 kompania transportowa
  • 276(44) piekarnia polowa
  • 198 punkt weterynaryjny
  • 115 stacja poczty polowej
  • 252 kasa polowa

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj