Smoleńsk

	Smoleńsk
	Smoleńsk
	; Sobór w Smoleńsku
Herb	Flaga
Państwo	Rosja
Obwód	smoleński
Mer	Jewgienij Pawłow
Powierzchnia	166,35 km²
Wysokość	242 m n.p.m.
Populacja (2014); • liczba ludności; • gęstość	; 330 961; 1989,55 os./km²
Nr kierunkowy	+7 (48 12)
Kod pocztowy	214ХХХ
Tablice rejestracyjne	67
Podział miasta	3 rejony miejskie: Zadnieprzański, Leninowski i Przemysłowy
	Położenie na mapie obwodu smoleńskiego Smoleńsk
	Położenie na mapie Rosji Smoleńsk
	54°46′52″N 32°02′56″E/54,781111 32,048889
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa
	Portal Rosja

Smoleńsk (ros. Смоленск, biał. Смаленск) – miasto w Rosji, stolica obwodu smoleńskiego. Położone nad Dnieprem. Liczy 319 tys. mieszkańców (2005).

Ten artykuł dotyczy miasta w Rosji. Zobacz też: Smoleńsk – ujednoznacznienie.

Węzeł kolejowy i drogowy. Leży na szlaku kolejowym z Warszawy do Moskwy. Siedziba prawosławnej eparchii smoleńskiej i wiaziemskiej^[1]. 6 maja 1985 roku otrzymało tytuł „Miasto Bohater” (ros. Город-герой)^[2].

Smoleńsk był najbardziej na wschód wysuniętym miastem wojewódzkim w I Rzeczypospolitej i główną twierdzą tzw. Bramy Smoleńskiej. Miejsce obrad sejmików ziemskich województwa smoleńskiego^[3]^[4].

Spis treści

HistoriaEdytuj

ŚredniowieczeEdytuj

Pierwsze wzmianki o Smoleńsku pochodzą z 863 roku. Był ośrodkiem plemienia Krywiczów i ważnym punktem na szlaku od Waregów do Greków. Od 882 roku wchodził w skład Rusi Kijowskiej. W IX – X wieku w Gniezdowie (14 km od Smoleńska) znajdował się wielki ośrodek handlowo-wojskowy Wikingów.

Od XII wieku stolica Księstwa Smoleńskiego. W czasach panowania Włodzimierza Monomacha na jednym z siedmiu wzgórz, na których leżał Smoleńsk, zbudowany został sobór Zaśnięcia Matki Bożej (zburzony w 1611, później odbudowany), od czego wzgórze zyskało nazwę Wzgórza Soborowego.

W granicach LitwyEdytuj

Stańczyk w czasie balu na dworze królowej Bony, kiedy wieść przychodzi o utracie Smoleńska – obraz Jana Matejki z 1862 r.

W roku 1395 wielki książę Witold opanował Smoleńsk, który utracił w roku 1401, co było konsekwencją jego ogólnego osłabienia spowodowanego klęską nad Worsklą^[5]. Ponowna aneksja Smoleńska nastąpiła dopiero po kilku latach, gdy Witold, wykorzystując ucieczkę Jerzego Światosławowicza z miasta, zajął je, włączając ostatecznie 26 czerwca 1404 do Wielkiego Księstwa Litewskiego^[6].

6 września 1502 podczas wojny moskiewsko-litewskiej (1500–1503) miasto obroniło się przed armią moskiewską dowodzoną przez syna Iwana III Srogiego Dymitra Iwanowicza Żyłkę^[7]. Skuteczną obroną dowodził Stanisław Kiszka.

W 1508 roku utworzono województwo smoleńskie.

W styczniu 1513 wojska moskiewskie podeszły pod miasto^[7]. W połowie kwietnia 1514 rozpoczęły oblężenie wspierane posiłkami pod wodzą kniazia Michała Glińskiego, a później również Szczeni Oboleńskiego i samego wielkiego księcia Wasyla III. 31 lipca 1514 roku wojewoda smoleński Jerzy Sołłohub skapitulował przed wojskami Wielkiego Księstwa Moskiewskiego.

W państwie moskiewskimEdytuj

Posłujący do Rosji Antonio Possevino oceniał w 1582 roku liczbę mieszkańców Smoleńska na 20 tysięcy, choć zastrzegał przy tym, że władze rosyjskie rozmyślnie spędzają wieśniaków do miast, przez które przejeżdżają poselstwa, by wydawały się bogatsze i ludniejsze niż w rzeczywistości.

Do końca XVI wieku Smoleńsk posiadał wały drewniano-ziemne. W 1596 car Fiodor I postanowił unowocześnić fortyfikacje miasta, powierzając kierownictwo robót Borysowi Godunowowi^[7]. Budową bezpośrednio kierował jeden z najlepszych specjalistów rosyjskich w dziedzinie fortyfikacji Fiodor Sawilejew, zwany przez współczesnych „Koniem”^[7]. Gdy Godunow w 1598 został carem, powierzył nadzór okolicznemu Buturlinowi, kniaziowi Zwinigrodzkiemu i diakowi Pieriefijewowi. Pomimo przyśpieszenia prac (do robót miano spędzić według niektórych nawet 300 tys. ludzi^[7]), główne roboty ukończono dopiero w 1602 roku, a prace wykończeniowe ciągnęły się do 1609 roku. Mury nowej twierdzy miały 6500 metrów długości, 10–15 metrów wysokości i grubość 5–6 metrów. Baszty miały do 33 m^[7].

W RzeczypospolitejEdytuj

Smoleńsk w XVII wieku

W czasie wojny polsko-rosyjskiej 1609–1618, oblężony i zdobyty 13 czerwca 1611 przez wojska Rzeczypospolitej. 6 listopada 1611 roku król Polski Zygmunt III Waza nadał Smoleńskowi prawo magdeburskie^[8]. W tym też roku król erygował katolickie biskupstwo smoleńskie.

Zdobycie Smoleńska umożliwiła niefortunna konstrukcja zachodniej części twierdzy, która pozwoliła na podkładanie min. Po zdobyciu twierdzy, w latach 1629–1631, wyburzono ten odcinek murów wraz z dwiema basztami, a na jego miejscu wybudowano wzorowaną na nowoczesnych fortyfikacjach holenderskich pięcioramienną murowano-ziemną konstrukcję, znaną pod nazwą Fortalicją Zygmuntowską. Pracami zarządzał wojewoda smoleński Aleksander Gosiewski.

Kapitulacja Michała Szeina przed królem Polski Władysławem IV

Podczas wojny smoleńskiej (1632–1634) Rosjanie ponownie oblegali Smoleńsk od 18 do 3 października 1632 roku. W dniu 1 marca 1634 roku wojska moskiewskie dowodzone przez Michaiła Szeina skapitulowały przed przybyłym na odsiecz królem Władysławem IV.

W 1635 roku Smoleńsk szacowano na 6000 mieszkańców i około 1000 domów.

Na przełomie maja i czerwca 1654 roku trzy armie rosyjskie, liczące łącznie około 70 tysięcy, przekroczyły granicę Rzeczypospolitej, z czego pod Smoleńsk miało iść ok. 41 tysięcy^[9]. 7 lipca car Aleksy I Romanow obległ Smoleńsk, który po obronie skapitulował 3 października 1654 roku. Na mocy kończącego wojnę rozejmu w Andruszowie w 1667, Smoleńsk przeszedł do Rosji.

Panowanie rosyjskieEdytuj

22 września 1708 Szwedzi pokonali Rosjan w bitwie pod Smoleńskiem w czasie wielkiej wojny północnej. W grudniu 1708 Smoleńsk został stolicą nowo utworzonej guberni smoleńskiej, którą już w 1713 zlikwidowano, by ją reaktywować w 1726.

Według spisu z 1780 roku w Smoleńsku było około 3000 domów, w których mieszkało około 11000 osób.

Po insurekcji kościuszkowskiej w klasztorze w Smoleńsku Rosjanie więzili polskiego oficera Józefa Kopcia.

Do 1809 roku ostatnim biskupem smoleńskim był Tymoteusz Gorzeński – późniejszy prymas Polski.

Podczas kampanii rosyjskiej Napoleona doszło do zwycięskiej bitwy połączonych sił francusko-polskich (16–18 sierpnia 1812). 17 sierpnia 1812 do miasta wkroczyły siły polskie, a kilka godzin później francuskie. W bitwie poległ generał Michał Grabowski. Ponadto wzięli w niej udział m.in. Józef Poniatowski, Józef Zajączek, Jan Krukowiecki, Józef Sowiński, Jan Nepomucen Umiński, Franciszek Morawski, Józef Antoni Kossakowski, Wojciech Chrzanowski. 15–18 listopada 1812 w pobliżu miasta stoczono jedną z największych bitew kampanii – bitwę pod Krasnym.

Według carskich danych w 1897 miasto zamieszkiwali najliczniej Rosjanie (79,88%), Żydzi (8,90%) i Polacy (6,45%)^[10]. W 1901 w mieście uruchomiono komunikację tramwajową.

Od 25 marca 1918 do 5 stycznia 1919 Smoleńsk wchodził w skład Białoruskiej Republiki Ludowej. 1 stycznia 1919 grupa komunistów białoruskich, na terenie kontrolowanym przez Armię Czerwoną, ogłosiła w Smoleńsku, gdzie tymczasowo mieściły się władze radzieckie tzw. obwodu zachodniego, powstanie Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. 5 stycznia 1919 roku, po zajęciu bez walki Mińska przez Armię Czerwoną, nastąpił kres istnienia Białoruskiej Republiki Ludowej. 7 stycznia przeniesiono do Mińska stolicę nowo powstałej BSRR. Od 1922 Smoleńsk stanowił część ZSRR. W pobliżu miasta znajduje się Katyń, miejsce zbrodni popełnionej na polskich oficerach.

Katastrofa polskiego Tu-154 w Smoleńsku

Podczas II wojny światowej latem 1941 roku Smoleńsk został zdobyty w bitwie przez Niemcy i prawie w całości zniszczony.

Warto odnotować przypadek niemieckiego oporu antyhitlerowskiego z okresu II wojny światowej. Dwaj oficerowie ze Sztabu Grupy Armii Środek: generał major Henning von Tresckow i jego adiutant Fabian von Schlabrendorff 13 marca 1943 na lotnisku w Smoleńsku umieścili bombę w samolocie, którym Hitler wracał do Kętrzyna po inspekcji wojsk. Bomba jednak nie zadziałała.^{[potrzebny przypis]}

Kontrolę nad miastem Sowieci odzyskali we wrześniu 1943 roku.

10 kwietnia 2010 w Smoleńsku, przy lądowaniu na lotnisku wojskowym Smoleńsk-Siewiernyj, doszło do katastrofy polskiego samolotu 36 Specjalnego Pułku Lotnictwa Transportowego z prezydentem Lechem Kaczyńskim oraz 95 pasażerami i członkami załogi na pokładzie^[11].

ZabytkiEdytuj

Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP

Kreml

Bastion królewski Zygmunta III Wazy

Stara część miasta znajduje się na prawym brzegu rzeki.

cerkiew św. Piotra i Pawła
cerkiew św. Jana (XII wiek)
cerkiew św. Michała Archanioła
kreml (przełom XVI i XVII w.)
sobór Zaśnięcia Matki Bożej (XVII – XVIII w.)
mury obronne
bastion królewski Zygmunta III Wazy z XVII w.
kościół Niepokalanego Poczęcia NMP z lat 90. XIX w. oraz Cmentarz Polski
kuźnia (XVII-XVIII w.)
sobór Objawienia Pańskiego (XVIII w.)
cerkiew św. Jerzego (XVIII w.)
cerkiew św. Barbary (XVIII w.)
cerkiew Zwiastowania Pańskiego (XVIII w.)
gmach Filharmonii Smoleńskiej
dworzec kolejowy
pałac Gubernatora (XVIII w.)
kościół luterański (XIX w.)
dom Engelhardta
zespół budynków straży pożarnej (przełom XIX-XX w.)
zespół koszar (pocz. XX w.)
Dom-Komuna (lata 30. XX w.)
kamienice z XIX i XX w.

NaukaEdytuj

W Smoleńsku mieszczą się m.in. Smoleńska Państwowa Akademia Medyczna i akademia wojskowa.

ReligiaEdytuj

SportEdytuj

Lodowisko Ledowyj Dworiec SGAFKST

Osoby związane ze SmoleńskiemEdytuj

Eduard Chil – rosyjski piosenkarz barytonowy,
Stefan Denisewicz – polski duchowny katolicki, biskup mohylewski,
Katarzyna (Jefimowska) – rosyjska mniszka prawosławna, twórczyni monasteru Narodzenia Matki Bożej w Leśnej,
Ilja Iwaniuk – rosyjski lekkoatleta specjalizujący się w skoku wzwyż,
Mieczysław Krzywicki – polski etymolog,
Dominik Pac – poseł i kasztelan smoleński,
Nikołaj Przewalski – rosyjski geograf, generał, badacz środkowej i wschodniej Azji,
Jan Damascen Sokołowski OP – przeor klasztoru dominikanów w Smoleńsku, zmarł tutaj^[12],
Józef Sołtan – prawosławny biskup smoleński,
Leon Szwed – polski poeta i prozaik,
Kazimierz Wejchert – polski architekt, urbanista, profesor, mistrz Polski w siatkówce.

WspółpracaEdytuj

GaleriaEdytuj

Makieta twierdzy smoleńskiej
Smoleński kreml
Baszta Gromowa
Ulica w Smoleńsku
Brama Dnieprowska
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej
Cerkiew św. Jerzego
Cerkiew św. Michała Archanioła
Cerkiew św. Piotra i Pawła
Cmentarz Polski
Kamienica
Kamienica
Kamienica
Kamienica

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

↑ Opis w serwisie patriarchatu moskiewskiego.
↑ www.warheroes.ru.
↑ na czas okupacji rosyjskiej przeniesione w 1659 roku do Grodna, jako egzulanckie w 1667 roku przeniesione na stałe na zamek w Wilnie
↑ Wojciech Kriegseisen, Sejmiki Rzeczypospolitej szlacheckiej w XVII i XVIII wieku, Warszawa 1991, s. 33.
↑ J.J. Nikodem J.J., Witold Wielki Książę Litewski (1354 lub 1355 - 27 października 1430), Kraków 2013, s. 221-222 .
↑ И.В.И.В. Голубовский И.В.И.В., История Смоленской земли до начала XV ст., Киев 1895, s. 334 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Jerzy Besala. Smoleńsk w bojach osmalony. „Polityka”, s. 67–70, 2010-05-15. „Polityka” Spółdzielnia Pracy. ISSN 0032-3500.
↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, tom IV: Ziemia smoleńska i województwo smoleńskie. XIV–XVIII wiek, pod redakcją Andrzeja Rachuby, Warszawa 2003, s. 225.
↑ Konrad Bobiatyński, Od Smoleńska do Wilna. Wojna Rzeczypospolitej Moskwą 1654–1655, Zabrze 2004, s. 36.
↑ Demoscope Weekly - Annex. Statistical indicators reference, demoscope.ru [dostęp 2017-11-26] .
↑ Komunikat Nr 152/VI kad.. Biuro Prasowe Kancelarii Sejmu, 10 kwietnia 2010. [dostęp 10 kwietnia 2010].
↑ Andrzej Spież: Sokołowski Jan Damascen ze Lwowa (ok. 1580–1640). [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. XL. 2000–2001, s. 134–135.

Linki zewnętrzneEdytuj

Zdjęcia ze Smoleńska

[1] Opis w serwisie patriarchatu moskiewskiego.

[2] www.warheroes.ru.

[3] zas okupacji rosyjskiej przeniesione w 1659 roku do Grodna, jako egzulanckie w 1667 roku przeniesione na stałe na zamek w Wilnie

[4] Wojciech Kriegseisen, Sejmiki Rzeczypospolitej szlacheckiej w XVII i XVIII wieku, Warszawa 1991, s. 33.

[5] J.J. Nikodem J.J., Witold Wielki Książę Litewski (1354 lub 1355 - 27 października 1430), Kraków 2013, s. 221-222 .

[6] И.В.И.В. Голубовский И.В.И.В., История Смоленской земли до начала XV ст., Киев 1895, s. 334 .

[besala-7] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Jerzy Besala. Smoleńsk w bojach osmalony. „Polityka”, s. 67–70, 2010-05-15. „Polityka” Spółdzielnia Pracy. ISSN 0032-3500.

[8] Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, tom IV: Ziemia smoleńska i województwo smoleńskie. XIV–XVIII wiek, pod redakcją Andrzeja Rachuby, Warszawa 2003, s. 225.

[9] Konrad Bobiatyński, Od Smoleńska do Wilna. Wojna Rzeczypospolitej Moskwą 1654–1655, Zabrze 2004, s. 36.

[10] Demoscope Weekly - Annex. Statistical indicators reference, demoscope.ru [dostęp 2017-11-26] .

[11] Komunikat Nr 152/VI kad.. Biuro Prasowe Kancelarii Sejmu, 10 kwietnia 2010. [dostęp 10 kwietnia 2010].

[12] Andrzej Spież: Sokołowski Jan Damascen ze Lwowa (ok. 1580–1640). [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. XL. 2000–2001, s. 134–135.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]