Bitwa pod Marsaglią
Bitwa pod Marsaglią (zwana też bitwą pod Orbassano) – starcie zbrojne, które miało miejsce 4 października 1693 roku w trakcie wojny palatynackiej.
| wojna palatynacka | |||
 Marszałek Francji Nicolas Catinat | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zdecydowane zwycięstwo Francji | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Francji  | |||
| 44°27′N 7°58′E/44,450000 7,966670 | |||
Nicolas Catinat (35 000 Francuzów) maszerował z Fenestrelle i Susy na odsiecz twierdzy Pinerolo, bronionej przez hrabiego Tessé i obleganej przez armię księcia sabaudzkiego Wiktora Amadeusza II (30 000 Sabaudczyków i Hiszpanów]). Zajmował on pozycje w typowym szyku bitewnym na północ od wioski Marsaglia, blisko Orbassano.
4 października książę Sabaudzki zaatakował frontalnie nadchodzącą armię francuską. Marszałek Catinat dzięki swoim niezwykłym talentom dowódczym odniósł znakomite zwycięstwo, porównywalne z bitwą pod Neerwinden. Piemontczycy i ich sojusznicy stracili 8 000 zabitych i rannych oraz 2000 jeńców, podczas gdy Francuzi tylko 1 800 zabitych i rannych.
Bitwa pod Marsaglią była, jeśli nie pierwszą, to na pewno jedną z pierwszych bitew, podczas której piechota użyła do walki wręcz bagnetów. Po raz pierwszy pojawili się w zachodniej Europie huzarzy. W bitwie pod Marsaglią wziął udział austriacki regiment huzarski, utworzony w 1692 roku z dezerterów.
W roku 1696 w Pinerolo Sabaudia i Francja zawarły separatystyczny pokój. Dzięki temu siły francuskie zaangażowane na froncie sabaudzkim mogły być przerzucone na inne fronty wyczerpującej wojny.
Bibliografia edytuj
- R. Ernest Dupuy, Trevor N. Dupuy: The Harper Encyclopedia of Military History. New York: HarperCollins, 1993, s. 600. ISBN 0-06-270056-1.