Hansa-Brandenburg W.12

Hansa-Brandenburg W.12niemiecki wodnosamolot myśliwski z okresu I wojny światowej.

Hansa-Brandenburg W.12
Ilustracja
Holenderski licencyjny Van Berkel W-A na pokładzie krążownika „Java”
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Hansa-Brandenburg(inne języki)

Typ

wodnosamolot myśliwski

Konstrukcja

dwupłat pływakowy

Załoga

2 osoby

Historia
Data oblotu

1917

Lata produkcji

1917–1918

Dane techniczne
Napęd

Mercedes D.III

Moc

118 kW (160 KM)

Wymiary
Rozpiętość

11,2 m

Długość

9,6 m

Wysokość

3,3 m

Masa
Własna

997 kg

Startowa

1454 kg

Osiągi
Prędkość maks.

160 km/h

Pułap praktyczny

5000 m

Długotrwałość lotu

3,5 godz.

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 lub 2 stałe karabiny maszynowe Spandau lMG08 (7,92 mm) i 1 ruchomy karabin maszynowy Parabellum (7,92 mm)
Użytkownicy
Cesarstwo Niemieckie, Holandia
Rzuty
Rzuty samolotu

Historia i opis konstrukcji

edytuj
 
Silnik Mercedes D.IIIa eksponowany w MLP w Krakowie

Oblatany na początku 1917 roku pływakowy wodnosamolot myśliwski Hansa-Brandenburg W.12 był następcą pierwszego wodnosamolotu konstrukcji Ernsta Heinkela - jednomiejscowego KDW (Kampf Doppeldecker Wasser) z 1916 roku. Nowy wodnosamolot zaprojektowano jako dwumiejscowy, dodając z tyłu stanowisko uzbrojonego w ruchomy karabin maszynowy obserwatora-strzelca. Konstrukcja miała skierowany w dół ster pionowy, dzięki czemu nie ograniczał on pola ostrzału tylnej półsfery. Konstrukcja drewniana, 2 pływaki. Uzbrojenie: 1 lub 2 zsynchronizowane karabiny maszynowe Spandau lMG 08 7,92 mm[1] umieszczone z przodu kadłuba oraz ruchomy karabin maszynowy Parabellum lMG14 7,92 mm w tylnej kabinie. Ogółem wyprodukowano 146 egzemplarzy. Następcą samolotu był jednopłat Hansa-Brandenburg W.29.

Większość maszyn użyto bojowo w patrolach nad Morzem Północnym - podczas jednego z nich W.12 zestrzelił brytyjski sterowiec C.27.

Po wojnie, od 1919 roku, 35 samolotów na licencji zbudowała holenderska firma Van Berkel jako model W-A.

Przypisy

edytuj
  1. Harry Woodman, Spandau guns, seria Windsock Mini Datafile nr 10, Berkhamsted: Albatros Publications, 1997, s. 4.

Bibliografia

edytuj
  • Michael Sharpe: Dwupłatowce, trójpłatowce i wodnosamoloty. Warszawa: Bellona, 2001. ISBN 83-11-09273-7.

Linki zewnętrzne

edytuj