Kalinik (Miclescu)
Kalinik, imię świeckie Constantin Miclescu (ur. 16 kwietnia 1822 w Suczawie, zm. 14 sierpnia 1886 w Bukareszcie) – rumuński biskup prawosławny, w latach 1875–1886 zwierzchnik Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego.
| Constantin Miclescu | |
| Metropolita-zwierzchnik Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 kwietnia 1822 |
| Data i miejsce śmierci |
14 sierpnia 1886 |
| Metropolita-zwierzchnik Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego | |
| Okres sprawowania |
1875–1886 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
1842 |
| Diakonat |
23 kwietnia 1843 |
| Prezbiterat |
30 listopada 1848 |
| Chirotonia biskupia |
2 lutego 1855 |
| Data konsekracji |
2 lutego 1855 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| |||||
Życiorys edytuj
Pochodził z rodziny bojarskiej. Życie monastyczne rozpoczął w wieku dwudziestu lat w monasterze Huși, składając wieczyste śluby mnisze na ręce biskupa Huși Sofroniusza (swojego stryja[1]) i przyjmując imię zakonne Kalinik. 23 kwietnia 1843 został wyświęcony na hierodiakona, zaś 30 listopada 1848 – na hieromnicha. Przed 1855 otrzymał godność archimandryty[2]. W 1851 został przełożonym monasteru Slatina[2].
2 lutego 1855 został wyświęcony na biskupa Hariupoleos, wikariusza metropolii mołdawskiej. Nadal był przełożonym klasztoru Slatina, pozostał nim do 1858. W Malini otworzył szkołę dla dzieci z rodzin chłopskich. W 1857 zasiadał w mołdawskim dywanie ad-hoc, który oficjalnie podjął inicjatywę zjednoczenia Mołdawii i Wołoszczyzny[1]. Ponownie kierował monasterem od 1861 do 1863[2]. Kalinik zyskał zaufanie władcy zjednoczonych księstw naddunajskich Aleksandra Jana Cuzy, gdy poparł zainicjowaną przez niego sekularyzację majątków monasterskich, z tym, że uzyskane w ten sposób ziemie i fundusze powinny służyć rozwojowi miejscowych społeczności, m.in. szkolnictwu[1].
W 1865 na mocy dekretu księcia Aleksandra Jana Cuzy został ordynariuszem metropolii mołdawskiej. Był jednym z pierwszych hierarchów wyznaczonych na urzędy w ten sposób; ingerencja władcy zjednoczonych księstw naddunajskich wzbudziła protesty części duchowieństwa (tzw. „walka o kanoniczność”)[1].
Po wymuszonej abdykacji Aleksandra Jana Cuzy w lutym 1866 Kalinik sceptycznie odnosił się do koncepcji powierzenia tronu zjednoczonych księstw władcy z zagranicy. Prawdopodobnie dlatego w kwietniu tego samego roku przyłączył się do spisku mającego na celu secesję Mołdawii[1]. Brał udział w manifestacji separatystów w Jassach, rozpędzonej przez wojsko na rozkaz jednego z regentów Lascăra Catargiu. Został ranny; życie uratował mu diakon Ion Creangă[1].
W 1875 metropolita Kalinik objął urząd metropolity-zwierzchnika (rum. mitropolit-primat) Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego. W okresie sprawowania przez niego urzędu na Uniwersytecie Bukareszteńskim utworzony został Wydział Teologiczny, zaś w 1882 powstała drukarnia cerkiewna. Również w okresie sprawowania przez niego urzędu Patriarchat Konstantynopolitański zgodził się na funkcjonowanie autokefalicznego Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego w randze metropolii[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f G. Enache, Mitropolitul Calinic Miclescu: o poveste de război şi pace. [dostęp 2015-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-06)].
- ↑ a b c d Calinic Miclescu