Kielnia
Kielnia (z niem. Kelle) – najważniejsze narzędzie murarskie w pracach murarskich i tynkarskich składające się z płaskiej stalowej płytki grubości około 1,5 do 2 milimetrów, o trójkątnym lub trapezowym kształcie, połączonej z wygiętym w kształcie litery „S” łącznikiem wykonanym z pręta stalowego o średnicy około 8–10 milimetrów. Długość boku płytki powinna odpowiadać długości normatywnej cegły, żeby nabrana zaprawa po nałożeniu na cegłę pokrywała jej całą długość. Całość zakończona jest drewnianym trzonkiem[1].
 Kielnia murarska | |
| Przeznaczenie |
nakładanie i rozprowadzanie zaprawy |
|---|---|
| Budowa |
płytka stalowa, łącznik i rękojeść |
Służy do nakładania i rozprowadzania zaprawy budowlanej w trakcie układania murów (murowania) i do narzucania zaprawy podczas ręcznego tynkowania. Kielnia z jedną zaostrzoną krawędzią jest także narzędziem używanym w archeologii.
- Kielnie
-
trójkątna -
do spoinowania -
używana w archeologii
Przypisy edytuj
- ↑ Der Heimwerker. Verlag Das Beste, 1975, Stuttgart, s. 160 (niem.)