Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1946

Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1946
Europameisterskapen i friidrett 1946 (no.)
	Mistrzostwa Europy w lekkoatletyce
Paryż / Wiedeń 1938	Bruksela 1950
Miejsce	Norwegia; Oslo
Termin	22-25 sierpnia 1946
Liczba ekip	20
Liczba sportowców	354
Liczba konkurencji	33
Obiekt rozgrywek	Bislett Stadion

III Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce odbyły się w Oslo w Norwegii w dniach 22-25 sierpnia 1946 roku. Rozegrano zawody w trzydziestu trzech konkurencjach – dziewiętnastu biegowych, trzynastu technicznych i jednym wieloboju. Po raz pierwszy jednocześnie rozgrywano zawody męskie i kobiece. Areną rywalizacji był Bislett Stadion. Klasyfikację medalową wygrała reprezentacja Szwecji.

Tło zawodów edytuj

Reprezentacja Szwecji zdominowała rywalizację podczas Mistrzostw zdobywając dwanaście złotych medali i dwadzieścia trzy medale w ogóle. Kolejne miejsca w klasyfikacji zajęły ekipy Związku Radzieckiego (sześć złotych i siedemnaście medali w ogóle) i Francji (trzy złota i dwanaście medali w ogóle). Gospodarz zawodów, Norwegia, zdobyła łącznie trzy medale, jeden złoty i dwa srebrne.

Na tych mistrzostwach zadebiutowała ekipa Związku Radzieckiego, która przed II wojną światową nie brała udziały w rywalizacjach międzynarodowych; Irlandii i Islandii. W porównaniu z poprzednimi edycjami mistrzostw: w Turynie w 1934 roku oraz w Wiedniu i Paryżu w 1938 roku, w Oslo zabrakło ekip Albanii (ostatni start w 1938 roku), Austrii (ostatni samodzielny start w 1934 roku, w 1938 roku jako część ekipy III Rzeszy), Bułgarii (ostatni start w 1934 roku), Estonii (ostatni start w 1938 roku, teraz w ramach ekipy ZSRR), Litwy (ostatni start w 1934 roku, teraz w ramach ekipy ZSRR), Łotwy (ostatni start w 1938 roku, teraz w ramach ekipy ZSRR), Portugalii (ostatni start w 1938 roku), Niemiec (ostatni start w 1938 roku) i Rumunii (ostatni start w 1938 roku).

Wprowadzono jedną dodatkową konkurencję – chód na 10 kilometrów mężczyzn.

Konkurencje kobiece zdominowały zawodniczki radzieckie i holenderskie. Te pierwsze zdobyły pięć z ośmiu złotych medali, te drugie – trzy złote.

Państwa uczestniczące edytuj

Według nieoficjalnych podsumowań, w zawodach wzięło udział 354 sportowców reprezentujących dwadzieścia drużyn narodowych. Jest to o jednego zawodnika więcej niż w raporcie oficjalnym^[1]. W nawiasach podano liczbę zawodników w reprezentacjach narodowych.

Belgia (11)
Czechosłowacja (29)
Dania (23)
Finlandia (20)
Francja (18)
Grecja (5)
Holandia (17)
Irlandia (1)
Islandia (10)
Jugosławia (7)
Liechtenstein (2)
Luksemburg (5)
Norwegia (38)
Polska (18)
Szwajcaria (14)
Szwecja (54)
Węgry (11)
Wielka Brytania (24)
Włochy (15)
Związek Radziecki (19)

Wyniki edytuj

Mężczyźni edytuj

Konkurencje biegowe edytuj

Konkurencja:	Złoto:	Czas	Srebro:	Czas	Brąz:	Czas
100 m (szczegóły)	John Archer	10,6	Haakon Tranberg	10,7	Carlo Monti	10,8
200 m (szczegóły)	Nikołaj Karakułow	21,6	Haakon Tranberg	21,7	Jiří David	21,9
400 m (szczegóły)	Niels Holst-Sørensen	47,9	Jacques Lunis	48,3	Derek Pugh	48,9
800 m (szczegóły)	Rune Gustafsson	1:51,0	Niels Holst-Sørensen	1:52,1	Marcel Hansenne	1:52,2
1500 m (szczegóły)	Lennart Strand	3:48,0 CR	Henry Eriksson	3:48,8	Erik Jørgensen	3:52,8
5000 m (szczegóły)	Sydney Wooderson	14:08,6 CR	Wim Slijkhuis	14:14,0	Evert Nyberg	14:23,2
10 000 m (szczegóły)	Viljo Heino	29:52,0 CR	Helge Perälä	30:31,4	András Csaplár	30:56,2
Maraton (szczegóły)	Mikko Hietanen	2:24:55	Väinö Muinonen	2:26:08	Jakow Puńko	2:26:21
110 m przez płotki (szczegóły)	Håkan Lidman	14,6	Pol Braekman	14,9	Väinö Suvivuo	15,0
400 m przez płotki (szczegóły)	Bertel Storskrubb	52,2 CR	Sixten Larsson	52,4	Rune Larsson	52,5
3000 m z przeszkodami (szczegóły)	Raphaël Pujazon	9:01,4 CR	Erik Elmsäter	9:11,0	Tore Sjöstrand	9:14,0
4 × 100 m (szczegóły)	Szwecja Stig Danielsson Inge Nilsson Olle Laessker Stig Håkansson	41,5	Francja Agathon Lepève Julien Lebas Pierre Gonon René Valmy	42,0	Czechosłowacja Mirko Paráček Leopold Láznička Miroslav Řihošek Jiří David	42,2
4 × 400 m (szczegóły)	Francja Bernard Santona Yves Cros Robert Chef d’Hôtel Jacques Lunis	3:14,4	Wielka Brytania Ronald Ede Derek Pugh Bernard Elliott Bill Roberts	3:14,5	Szwecja Folke Alnevik Stig Lindgård Sven-Erik Nolinge Tore Sten	3:15,0
Chód na 10 000 m (szczegóły)	John Mikaelsson	46:05,2	Fritz Schwab	47:03,6	Émile Maggi	48:10,4
Chód na 50 km (szczegóły)	John Ljunggren	4:38:20 CR	Harry Forbes	4:42:58	Charles Megnin	4:57:04

Konkurencje techniczne edytuj

Konkurencja:	Złoto:	Wynik	Srebro:	Wynik	Brąz:	Wynik
Skok wzwyż (szczegóły)	Anton Bolinder	1,99 m	Alan Paterson	1,96 m	Nils Nicklén	1,93 m
Skok o tyczce (szczegóły)	Allan Lindberg	4,17 m CR	Nikołaj Ozolin	4,10 m	Jan Bém	4,10 m
Skok w dal (szczegóły)	Olle Laessker	7,42 m	Lucien Graff	7,40 m	Miroslav Řihošek	7,29 m
Trójskok (szczegóły)	Valdemar Rautio	15,17 m CR	Bertil Johnsson	15,15 m	Arne Åhman	14,96 m
Pchnięcie kulą (szczegóły)	Gunnar Huseby	15,56 m	Dmitrij Goriainow	15,25 m	Yrjö Lehtilä	15,23 m
Rzut dyskiem (szczegóły)	Adolfo Consolini	53,23 m CR	Giuseppe Tosi	53,09 m	Veikko Nyqvist	48,41 m
Rzut młotem (szczegóły)	Bo Ericson	56,44 m	Eric Johansson	53,54 m	Duncan Clark	51,32 m
Rzut oszczepem (szczegóły)	Lennart Atterwall	68,74 m	Yrjö Nikkanen	68,50 m	Tapio Rautavaara	66,40 m

Wieloboje edytuj

Konkurencja:	Złoto:	Wynik	Srebro:	Wynik	Brąz:	Wynik
Dziesięciobój (szczegóły)	Godtfred Holmvang	6760 pkt.	Siergiej Kuzniecow	6721 pkt.	Göran Waxberg	6504 pkt.

Kobiety edytuj

Konkurencje biegowe edytuj

Konkurencja:	Złoto:	Czas	Srebro:	Czas	Brąz:	Czas
100 m (szczegóły)	Jewgienija Sieczenowa	11,9 CR	Winifred Jordan	12,1	Claire Brésolles	12,2
200 m (szczegóły)	Jewgienija Sieczenowa	25,4	Winifred Jordan	25,6	Léa Caurla	25,6
80 m przez płotki (szczegóły)	Fanny Blankers-Koen	11,8	Elene Gokieli	11,9	Walentina Fokina	11,9
4 × 100 m (szczegóły)	Holandia Gerda van der Kade-Koudijs Nettie Witziers-Timmer Martha Adema Fanny Blankers-Koen	47,8	Francja Claire Brésolles Monique Drilhon Liliane Miannay^[a] Léa Caurla	48,5	Związek Radziecki Jewgienija Sieczenowa Walentina Fokina Elene Gokieli Walentina Wasiljewa	48,7

Konkurencje techniczne edytuj

Konkurencja:	Złoto:	Wynik	Srebro:	Wynik	Brąz:	Wynik
Skok wzwyż (szczegóły)	Anne-Marie Colchen	1,60 m	Aleksandra Czudina	1,57 m	Anne Iversen	1,57 m
Skok w dal (szczegóły)	Gerda van der Kade-Koudijs	5,67 m	Lidija Gaile	5,66 m	Walentina Wasiljewa	5,63 m
Pchnięcie kulą (szczegóły)	Tatjana Siewriukowa	14,16 m CR	Micheline Ostermeyer	12,84 m	Amelia Piccinini	12,21 m
Rzut dyskiem (szczegóły)	Nina Dumbadze	44,52 m	Ans Panhorst-Niesink	40,46 m	Jadwiga Wajsówna	39,39 m
Rzut oszczepem (szczegóły)	Kławdia Majuczaja	46,25 m CR	Ludmiła Anokina	45,84 m	Johanna Koning	43,24 m

Tabela medalowa edytuj

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Szwecja	12	5	6	23
2.	ZSRR	6	7	4	17
3.	Francja	3	5	4	12
4.	Finlandia	3	3	5	11
5.	Holandia	3	2	1	6
6.	Wielka Brytania	2	5	3	10
7.	Norwegia	1	2	0	3
8.	Dania	1	1	2	4
8.	Włochy	1	1	2	4
10.	Islandia	1	0	0	1
11.	Belgia	0	1	0	1
11.	Szwajcaria	0	1	0	1
13.	Czechosłowacja	0	0	4	4
14.	Polska	0	0	1	1
14.	Węgry	0	0	1	1

Uwagi edytuj

↑ European Athletics podaje, że na trzeciej zmianie biegła Anne-Marie Colchen. Jednak źródła francuskie [1] [2] [3] wskazują na Miannay.

Przypisy edytuj

↑ European Athletics Championships Zürich 2014 - STATISTICS HANDBOOK [online], european-athletics.org [dostęp 2016-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06] (ang.).

Bibliografia edytuj

European Championships 1934 - 2002. athletix.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-05)]. (ang.).
3rd European Athetics Championships, Oslo 1946. [dostęp 2016-05-01]. (ang.).

[2] European Athletics podaje, że na trzeciej zmianie biegła Anne-Marie Colchen. Jednak źródła francuskie [1] [2] [3] wskazują na Miannay.

[1] European Athletics Championships Zürich 2014 - STATISTICS HANDBOOK [online], european-athletics.org [dostęp 2016-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06] (ang.).

[1]

[a]