Mur obronny

Mur obronny – ciągła konstrukcja warowna w postaci muru wykonanego z kamienia lub cegły. Podstawowa część każdej murowanej fortyfikacji.

Mury obronne zamku w Beaumaris

Wielki Mur Chiński, najdłuższy system murów obronnych w historii

Mury miejskie w Carcassonne

Mur obronny może stanowić zarówno samodzielną budowlę (np. Wielki Mur Chiński) lub stanowić zamkniętą zaporę fortyfikacyjną otaczającą miasto, zamek lub fort. Obronność muru zwiększały usytuowane w jego linii baszty i wieże oraz poprzedzające go od zewnątrz przedmurze i fosa, a także bramy, mosty zwodzone i barbakany.

Mury obronne zaczęły powstawać w starożytności, lecz szczególnie rozpowszechniły się w średniowieczu (były zwieńczone blankami oraz wyposażone w ganek dla obrońców).

Style murów obronnych:

• mur mezopotamski
• mur grecki
• mur perski
• mur rzymski
• mur bizantyjski
• mur frankoński
• mur normański
• mur włoski
• mur hiszpański

Przykłady murów wolnostojących:

• Mur Chiński
• Mur Trajana
• Mur Hadriana

Następcą muru obronnego były stałe linie fortyfikacji (Wał Pomorski, Linia Maginota, Linia Gustawa, Linia Zygfryda, MRU, Linia Mannerheima).

Zobacz też

• mury miejskie
• mur kazamatowy
• fort
• twierdza
• ostrokół
• barbakan

Bibliografia

• Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 102. ISBN 83-85001-89-1.