Telewizja przemysłowa
Telewizja przemysłowa (CCTV, od ang. closed-circuit television – dosł. telewizja o zamkniętym obwodzie) – system przekazywania obrazu (rzadziej w połączeniu z dźwiękiem) z określonych pomieszczeń w zamkniętym systemie odbiorczym (telewizja kablowa) służący do nadzoru oraz zwiększeniu bezpieczeństwa pomieszczeń lub przestrzeni, w obrębie których zostały zainstalowane kamery.
Podgląd z kamer zwykle jest udostępniony wyłącznie na stanowiskach ochrony w celu monitorowania potencjalnie niebezpiecznych zachowań. Dziś pojęcie telewizji przemysłowej zostaje powoli wypierane przez „monitoring video”[potrzebny przypis], co jest właściwie anglicyzmem, lecz skuteczniej opisuje zakres i dziedzinę przedmiotu, o którym mówi. Telewizja przemysłowa obecna jest m.in. w takich obiektach jak centra handlowe, hipermarkety, kasyna gry, ulice miast, place itp.
Obecnie coraz częściej funkcjonuje nazwa telewizyjne systemy dozorowe zamiast przestarzałego terminu jakim jest telewizja przemysłowa. Według nowszej definicji Telewizyjne systemy dozorowe - to zespoły środków technicznych i programowych przeznaczonych do obserwacji, wykrywania, rejestrowania oraz sygnalizowania warunków wskazujących na istnienie niebezpieczeństwa powstania szkód lub zagrożeń osób i mienia.[1]
Składniki podstawowe telewizyjnych systemów dozorowych:
Współpraca z innymi systemami
System telewizji dozorowej jest częścią składową wielu systemów bezpieczeństwa (SMS). system STVD odgrywa istotną rolę w inteligentnym budynku. Zintegrowany z innymi systemami umożliwia wczesną i prawidłową reakcję służb ochrony lub personelu technicznego budynku. System STVD współpracuje bardzo często z systemem pożarowym SSP oraz z systemami kontroli dostępu SKD[2].