Wikipedysta:Pytek125/brudnopis/Charles Bernard Renouvier: Różnice pomiędzy wersjami

[[FilePlik:Charles Renouvier.jpg|thumb|right|200px|Charles Bernard Renouvier]]

'''Charles Bernard Renouvier''' ( ur. [[1 stycznia]] [[1815]] w [[Montpellier]], zm. [[1 września]] [[1903]] w [[Prades (Pireneje Wschodnie)|Prades]]), – [[Francja|francuski]] filozof, jego „Manuel''Manuel républicain de l'Hommel’Homme et du Citoyen”Citoyen'' ([[1848]]), stał się powodem upadku ministra oświaty [[Jean-Baptiste Camille Corot|Corota]]. W r.1851 [[1851]]roku wydał ze swymi przyjaciółmi demokratami „Projet d'Organisation'Projet d’Organisation communale et centrale de la Rèpublique”Rèpublique'' ([[1851]]), współpracownik czasopisma „Liberté de penser”.

Po zamachu stanu [[1851]] poświęcił się badaniom kwestii filozoficznych i religijnych. Zwolennik krytycznego [[fenomenalizm]]u, pozostającego pod wpływem [[Immanuel Kant|Kanta]] i [[Auguste Comte|Comte'aComte’a]], który nazywał [[neokrytycyzmKrytyczny realizm|neokrytycyzmem]]em.

Renouvier upatrywał zadania filozofii w ustalaniu naczelnych kategorii poznania i ograniczył wiedzę do zjawisk. Odrzucał jednak "rzecz„rzecz samą w sobie"sobie” zbliżając się w wielu punktach do poglądów tzw. [[szkoła marburska|marburskiej szkoły neokantyzmu]]. W ostatnim okresie życia w jego koncepcjach dominują wątki filozofii personalistycznej.

Napisał: „Essays de Critique gènèrale: 1. „Logique” ([[1854]]. 3 t.), 2. „Psychologie rationelle” ([[1859]], 3 t.), 3. „Principes de la Nature” ([[1864]], 2 t.), „Introduction + la Philosophie analitique de l'histoire”l’histoire” ([[1864]]), „Le personalisme” ([[1901]]). W latach ([[1872]]—[[1889]]1872–1889) wydawał czasopismo „Critique philosophique”.

[[Kategoria{{DEFAULTSORT:Francuscy filozofowie|Renouvier, Charles Bernard]]}}

[[:Kategoria:Urodzeni w 1815|Renouvier, CharlesFrancuscy Bernardfilozofowie]]

[[:Kategoria:Zmarli w 1903|Renouvier,Absolwenci CharlesÉcole Bernardpolytechnique]]