Kazimierz III Wielki: Różnice pomiędzy wersjami

Gdy w [[1333]] dwudziestotrzyletni Kazimierz objął panowanie, państwo polskie znajdowało się w bardzo niebezpiecznym położeniu. Zajmowało ono obszar nieco ponad 100 tys. km²<ref>W historiografii można spotkać różniące się od siebie szacunkowe wartości liczbowe np.: 115 tys. ({{cytuj książkę | nazwisko = Kiryk | imię = Feliks | autor link = Feliks Kiryk | tytuł = Wielki... | rok = 1992 | strony = 10}}) i 106 tys. ({{cytuj książkę | nazwisko = Samsonowicz | imię = Henryk | autor link = Henryk Samsonowicz | tytuł = Łokietkowe... | rok = 1989 | strony = 69}} oraz {{cytuj książkę | nazwisko = Jasienica | imię = Paweł | autor link = Paweł Jasienica | tytuł = Polska... | rok = 2007 | strony = 325}}).</ref> i składało się z dwóch prowincji – [[Małopolska|Małopolski]] i [[Wielkopolska|Wielkopolski]] przedzielonych lennymi księstwami: sieradzkim i łęczyckim. [[ziemia sieradzka|Ziemią sieradzką]] władał [[Przemysł inowrocławski|Przemysł sieradzki]], a [[ziemia łęczycka|łęczycką]] [[Władysław Garbaty]]<ref>Ci bratankowie Łokietka byli wobec stryja lojalni, ale nie było rzeczą oczywistą, czy będą tak samo posłuszni względem młodszego od siebie członka dynastii ({{cytuj książkę | nazwisko = Wyrozumski | imię = Jerzy | autor link = Jerzy Lesław Wyrozumski | tytuł = Kazimierz... | rok = 2004 | wydanie = III | strony = 41}}).</ref>. [[Kujawy]], [[ziemia dobrzyńska]] i [[Pomorze Gdańskie]] były okupowane przez [[zakon krzyżacki|Krzyżaków]], z którymi obowiązywał rozejm do Zielonych Świąt<ref group="uwaga">Tj. 23 maja 1333 roku.</ref>. Stosunki z [[Brandenburgia|Brandenburgią]] mimo traktatu landsberskiego nie były zbyt dobre. [[Zjednoczone Królestwo Polskie|Królestwo Polskie]] formalnie znajdowało się w stanie wojny z [[Czechy|Czechami]]. Księstwa [[śląsk]]ie – z wyjątkiem świdnickiego<ref group="uwaga">Tamtejszy skoligacony z [[Habsburgowie|Habsburgami]] i utrzymujący dobre relacje z [[Wittelsbachowie|Wittelsbachami]] książę – [[Bolko II Mały]] zachował suwerenność, aż do śmierci w [[1368]]. Przez całe panowanie był wiernym sprzymierzeńcem Polski.</ref>, jaworskiego i ziębickiego<ref group="uwaga">W [[1336]] roku zhołdowane przez Jana Luksemburskiego.</ref> – uznawały zwierzchnictwo czeskie podobnie jak księstwo płockie. Pozostałe księstwa [[Mazowsze|mazowieckie]] zachowały samodzielność, ale ich władcy byli niechętni nowemu królowi. Kniaź halicko-włodzimierski [[Bolesław Jerzy II|Bolesław Jerzy Trojdenowic]] sam raczej potrzebował wsparcia, niż mógł go udzielić. Stosunki z pogańską [[Litwa|Litwą]] były dobre, ale przymierze z nią mogłoby prowadzić do alienacji Królestwa Polskiego, jak to miało miejsce pod koniec panowania Łokietka. Jedynie sojusz z Węgrami dawał oparcie polskiemu monarsze, jednakże był to układ niesymetryczny ponieważ dla Węgier sojusz z Polską był jednym z kilku. Do tego wszystkiego dochodziła kwestia tytułu królewskiego – w oczach świata Kazimierz był królem Krakowa, a prawowitym królem Polski był [[Jan Luksemburski]].