Pokój w Buczaczu: Różnice pomiędzy wersjami

Turcy wykorzystując wewnętrzne problemy Polski zaatakowali w sile 80 tysięcy<ref>Na podstawie książki Jerzego Topolskiego pt. "Historia Polski"</ref> żołnierzy i zajęli [[Podole]] i [[Bracław]]szczyznę. Ówczesny król Polski [[Michał Korybut Wiśniowiecki]] nie mogąc zwołać armii, która mogłaby się przeciwstawić Turkom, oraz przestraszywszy się ich potęgi, oddał województwa [[województwo podolskie|podolskie]], [[województwo bracławskie|bracławskie]] i południową część [[województwo kijowskie|Kijowszczyzny]] i zgodził się płacić [[haracz]] w wysokości 22 000 talarów[[talar]]ów rocznie w zamian za pokój. Płacenie go miało ustanowić Polskę w równym rzędzie z lennikami tureckimi takimi jak [[Chanat Krymski]] czy [[Wołoszczyzna]]. Polska nigdy jednak tego haraczu nie uiszczała{{fakt|data=2010-03}}.

Traktat ten jest nazywany często "haniebnym pokojem w Buczaczu". Zrzeknięcie się bowiem tylu ziem na rzecz najeźdźców oraz płacenie haraczu, co czyniłoczyniłoby z [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej]] lennika [[Imperium osmańskie|Turcji]] było przyjęte przez szlachtę jako upokorzenie.

Szlachta przerażona jego zawarciem uchwaliła na sejmie specjalne podatki na wojnę. Rok później, w [[1673]] armia polska pod wodzą hetmana Jana Sobieskiego pokonała Turków pod Chocimiem ([[bitwa pod Chocimiem (1673)|bitwa pod Chocimiem]]) oraz w 1676 roku w [[Bitwa pod Żurawnem|bitwie pod Żurawnem]]. Skutkiem było podpisanie [[Pokój w Żurawnie|Pokoju w Żurawnie]] w 1676 r. i odzyskanie części ziem (bez [[Kamieniec Podolski|Kamieńca Podolskiego]]) i Podola oraz anulowanie haraczu. Wszystkie ziemie Polska odzyskała w 1699 roku na mocy postanowień [[Pokój w Karłowicach|Pokoju w Karłowicach]].

Zwycięstwo miało też inny skutek. Chwała wojenna jaką zdobył hetman Sobieski sprawiła, iżże został on wybrany królem Rzeczypospolitej Obojga Narodów [[19 maja]] [[1674]].