Manieryzm: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m na początku definicja ogólna, szczegóły dalej, WP:SK
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Manieryzm w Polsce: drobne merytoryczne
Linia 74:
[[Plik:Gdansk-Zbrojownia1.jpg|thumb|Wielka Zbrojownia w Gdańsku]]
[[Plik:Bydgoszcz Dyrekcja Kolei front.jpg|thumb|Nawiązujący do manieryzmu niderlandzkiego [[Budynek Dyrekcji Kolei w Bydgoszczy]]]]
Sztuka manieryzmu trafiła w Rzeczypospolitej Szlacheckiej na podatny grunt kultury [[sarmatyzm|sarmackiej]]. PolskaBogata polska [[szlachta]] traktowała wówczas sztukę instrumentalnie, widząc w niej głównie źródło dekoracji i dodawania splendoru swym siedzibom. Sztuka manieryzmu odpowiadała tym potrzebom. W połączeniu z wielkimi magnackimi fortunami, jakie pod koniec XVI w. powstawały w Polsce, sztuka manieryzmu miała zapewnione idealne warunki rozwoju. W architekturze typowe dla manieryzmu było dublowanie akcentów - dwa dekoracyjne portale, dwie wieże na skrajach, dwa szczyty.
 
Manieryzm był w Polsce stylem importowanym głównie przez artystów włoskich ([[Santi Gucci]], [[Wawrzyniec Senes]], [[Bernardo Morando]]), oraz niderlandzkich ([[Antoni van Obberghen|Antoni van Opberghen]]). Jego najsilniejszy rozwój przypada na koniec XVI i pierwszą połowę XVII wieku.
 
W architekturze przykładami manieryzmu w Polsce jest [[Brama Złota w Gdańsku]] i [[Wielka Zbrojownia w Gdańsku]]. W sztuce nagrobnej Nagrobek Firlejów w kościele w Bejsach i nagrobek Ostrogskich w katedrze Tarnowie.
Wspaniałym przykładem monumentalnej architektury nawiązującej do manieryzmu niderlandzkiego jest [[Budynek Dyrekcji Kolei w Bydgoszczy|gmach Dyrekcji Kolei w Bydgoszczy]].
 
{{Przypisy}}