Sokal: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Linki zewnętrzne: drobne redakcyjne |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
Linia 27:
== Historia ==
W XV i XVI wieku często pustoszony przez [[Tatarzy|Tatarów]]. [[2 sierpnia]] [[1519]] klęska wojsk [[unia polsko-litewska|polsko-litewskich]] pod wodzą [[hetman wielki litewski|hetmana wielkiego litewskiego]] [[Konstanty Ostrogski (hetman wielki litewski)|Konstantego Ostrogskiego]] i doszczętne spalenie miasta w [[Bitwa pod Sokalem|bitwie pod Sokalem]] z [[Tatarzy|Tatarami]].
W bitwie tej odznaczył się [[Fryderyk Herburt]] który bronił miasta przed Tatarami w otwartym polu, swoją walkę zakończył bohaterską śmiercią, zostawiając pięcioro dzieci. Polski poeta [[Mikołaj Sęp Szarzyński|Mikołaj Sęp-Szarzyński]] w kilkadziesiąt lat później poświęcił Fryderykowi swój utwór ''Pieśń I. O Fridruszu, który pod Sokalem zabit od Tatarów roku Pańskiego 1519''. Miasto było ufortyfikowane, posiadało fosy i dwie bramy miejskie. Od strony północnej miasta bronił zamek, a od południa dwa obronne klasztory: ojców Bernardynów i sióstr Brygidek.
Po [[I rozbiór Polski|pierwszym rozbiorze Polski]] miasto znalazło się w zaborze austriackim, w prowincji [[Lodomeria]]. W okresie zaborów Sokal stał się małym kurortem dla polskiej szlachty, która budowała tutaj swoje letnie rezydencje. Po tych rozbudowach w [[dwudziestolecie międzywojenne w Polsce|dwudziestoleciu międzywojennym]] jedna z ulic przy której stanęły szlacheckie rezydencje otrzymała nazwę ''Szlacheckiej'' (obecnie ulica ''Chmielnickiego''). W [[1885]] przez miasto poprowadzono kolej żelazną, co znacznie przyczyniło się do jego ponownego rozwoju. W [[1881]] roku Sokal zaliczany był do 30 największych miast [[Królestwo Galicji i Lodomerii|Galicji]] i liczył wówczas 8000 mieszkańców.
| |||