Elżbieta Helena Sieniawska: Różnice pomiędzy wersjami

'''Elżbieta Helena Sieniawska''' (ur. [[1669]] lub [[1670]], zm. [[1729]]) – córka [[Stanisław Herakliusz Lubomirski|Stanisława Herakliusza Lubomirskiego]] i Zofii Opalińskiej. Dwórka królowej [[Maria Kazimiera d’Arquien|Marii Kazimiery]]. Od 1687 roku żona [[Adam Mikołaj Sieniawski|Adama Mikołaja Sieniawskiego]] - później [[hetman wielki koronny|hetmana wielkiego koronnego]]. Po zawirowaniach wokół następstwa tronu polskiego i po jego zrzeczeniu się przez [[August II Mocny|Augusta II]], działała na rzecz porozumienia między carem [[Piotr I Wielki|Piotrem I]] i królem Szwecji [[Karol XII|Karolem XII]]. 8 sierpnia 1707 roku rozpoczęła obrady [[Rada Lubelska]], ale w związku z rabunkami i innymi nadużyciami [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojsk rosyjskich]], [[Sejm walny|Sejm]] zaczął popierać [[Franciszek II Rakoczy|Ferenca Rákóczego]], kandydata Elżbiety Sieniawskiej. W 1711 roku zaprosiła na uroczystości chrzcin swej córki [[Zofia Czartoryska z Sieniawskich|Zofii]] – Piotra I, Augusta II i Rakoczego. Od królewicza [[Konstanty Władysław Sobieski|Konstantego Sobieskiego]] kupiła [[Olesko]] i [[Tarnopol]], a w 1720 roku [[dobra wilanowskie]], gdzie owocem jej działalności są boczne skrzydła [[pałac w Wilanowie|pałacu]]. Pałac wilanowski i pałac w Puławach przekazała w spadku swej córce Zofii (wówczas nazywającej się po mężu [[Dönhoff]]), która następnie wniosła go w [[posag]]u drugiemu mężowi - [[August Aleksander Czartoryski|Augustowi Czartoryskiemu]].