Bazylika na Świętym Krzyżu: Różnice pomiędzy wersjami

Data założenia [[opactwo|opactwa]] [[benedyktyni|benedyktynów]] na Łysej Górze nie jest znana. Tradycja benedyktyńska przypisuje fundację [[Bolesław I Chrobry|Bolesławowi Chrobremu]] w [[1006]] roku. Pewnym jest, że klasztor założony został w I poł. XII wieku przez [[Bolesław III Krzywousty|Bolesława Krzywoustego]], początkowo pw. [[Trójca Święta|Świętej Trójcy]], od XV wieku pw. Świętego Krzyża. Od 1306 r. przechowywano tam fragmenty [[Świętokrzyskie relikwie drzewa krzyża świętego|relikwii Krzyża Świętego]]{{r|DEO}}. W kaplicy Oleśnickich przechowywana jest znaczna cząstka [[świętokrzyskie relikwie drzewa krzyża świętego|relikwii Krzyża Świętego]] podarowana przez [[Święty Emeryk|Emeryka]], królewicza z Węgier. W okresie panowania dynastii Jagiellonów, było to najważniejsze sanktuarium religijne w Królestwie Polskim. Siedmiokrotnie odwiedzał je [[Władysław Jagiełło]] (m.in. w drodze na koronację w Krakowie oraz w drodze pod Grunwald), dziesięciokrotnie przebywał w klasztorze był król [[Kazimierz Jagiellończyk]], sześciokrotnie król [[Zygmunt Stary]], trzykrotnie król [[Zygmunt August]]. Dnia 22 marca 1661 roku, jak podawała najstarsza polska gazeta [[Merkuriusz Polski Ordynaryjny]], król polski [[Jan II Kazimierz Waza]] wraz z małżonką oraz dworem zmierzając do [[Warszawa|Warszawy]] wstąpił do sanktuarium{{r|Merkuriusz Polski Ordynaryjny}}. W 1. połowie XVII wieku rozpoczęto budować kościół barokowy z dwoma wieżami na fasadzie. W 1655 roku kościół złupili Szwedzi, którzy wymordowali część zakonników. W 1701 roku ukończono budować zachodnie skrzydło klasztorne. Ponownie Szwedzi zajęli kościół i klasztor w 1704 roku. W październiku 1777 roku barokowy kościół i klasztor spłonęły w pożarze. Wkrótce przystąpiono do budowy trzeciego kościoła w stylu barokowo-klasycystycznym, który konsekrowano w 1806 r.