Gwoździec (obwód iwanofrankiwski): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Lowdown (dyskusja | edycje)
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Opis: merytoryczne, źródła/przypisy
Linia 31:
 
Położone 19 [[km]] na [[północ]]ny-[[wschód]] od [[Kołomyja|Kołomyi]] i 58 km na [[południe|południowy]]-wschód od [[Iwano-Frankowsk|Stanisławowa]]; [[stacja kolejowa]], [[szkoła (oświata)|szkoła]], [[urząd pocztowy]], zrujnowany kościół.
 
== Historia ==
Parafię założono w 1475 roku z fundacji podczaszego halickiego Prokopa z Gwoźdzca. W latach 1618-1621 miejscowość zniszczyli Tatarzy. Parafię ponownie odnotowano w 1710 roku. W latach 1918-1939 miejscowość wchodziła w skład II Rzeczpospolitej.
 
== Demografia ==
Linia 41 ⟶ 44:
* [[2011]] rok: 1931 osób<ref>[http://stat6.stat.lviv.ua/PXWEB2007/ukr/publ/2011/chnas.zip Державний комітет статистики України. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2011 року, Київ-2011 (doc)]</ref>.
 
== [[Zamek]], [[dwór]]Zabytki ==
* Kościół Bernardynów - z inicjatywy Michała Puzyny w 1715 roku do Gwoźdzca przybyli Bernardyni, którzy wybudowali drewniany kościółek. W 1730 roku rozpoczęto budowę kościoła murowanego. W 1740 roku ukończono budować klasztor. W 1773 roku rozpoczęto remont wg projektu [[Franciszek Ksawery Kulczycki|Franciszka Ksawerego Kulczyckiego]], a konsekracji dokonano w 1775 roku. W 1888 roku spaliło się wyposażenie kościoła i dachy. Po remoncie kościół poświecono w 1896 roku. W latach 1920-1922 naprawiono uszkodzenia dokonane podczas działań wojennych w 1916 roku. Klasztor został opuszczony w 1945 roku po wypędzeniu polskiej ludności<ref>{{Cytuj|tytuł=Kościół OO. Bernardynów w Gwoźdźcu i architekt Franciszek Ksawery Kulczycki|data dostępu=2016-09-28|url=https://www.academia.edu/10202266/Ko%25C5%259Bci%25C3%25B3%25C5%2582_OO._Bernardyn%25C3%25B3w_w_Gwo%25C5%25BAd%25C5%25BAcu_i_architekt_Franciszek_Ksawery_Kulczycki}}</ref>.
* Po dawnym zameczku obronnym Buczackich do 1939 r. pozostały tylko wały ziemne. Nowy dwór murowany wybudowano w 1875 r. na miejscu starszego.