Ismail: Różnice pomiędzy wersjami

'''Ismail I Samanida''' (ur. w [[IX wiek]]u, zm. [[907]]) – [[Iran|perski]] ([[Tadżycy|tadżycki]]) władca z [[dynastia|dynastii]] [[Samanidzi|Samanidów]], młodszy brat [[Nasr Ibn Ahmad|Nasra I]].

 

W 874, wykorzystując zamieszki w [[Buchara|Bucharze]] przyłączył to miasto do państwa Samanidów, panując w nim odtąd jako udzielny książę. Od 892, po śmierci brata, sprawował władzę w całym państwie, w którym rangę stolicy otrzymała Buchara. W 900 odparł zwycięsko pod [[Balch (miasto)|Balchem]] najazd [[Saffarydzi|Saffarydów]] ze wschodniego [[Iran]]u, włączając następnie ich kraj do swoich posiadłości. W rezultacie jego sukcesów powstało państwo sięgające od południowych wybrzeży [[Morze Kaspijskie|Morza Kaspijskiego]] po [[Hindukusz]] i od [[Syr-daria|Syr-darii]] po środkowo-wschodni Iran. Za jego panowania nastąpił znaczny rozkwit sztuki (np. słynne [[mauzoleum]] władcy w Bucharze, które stało się wzorem dla późniejszych budowli muzułmańskich w [[Indie|Indiach]]), narodziła się także tadżycka świadomość narodowa. Już jednak w chwili śmierci Ismaila w państwie zaczęły się narastać ruchy odśrodkowe. Ismail I Samanida jest współcześnie uważany za jednego z tadżyckich bohaterów narodowych.