Emaus (odpust): Różnice pomiędzy wersjami

|Opis = Emaus w 2017 roku - odpustoweOdpustowe stragany wzdłuż [[Ulica Tadeusza Kościuszki w Krakowie|ul. Kościuszki]]. w 2017 roku

|Podobne = ''Siuda Baba'', ''Śmigus-dyngus''

[[Plik:Kraków - Emaus 2008 - stand 2.jpg|thumb|240pxupright=1.1|Tradycyjne figurki Żydków]]

[[Plik:Emaus-TradycyjnePrecelkiOdpustowe-POL, Kraków.jpg|thumb|240pxupright=1.1|Tradycyjne precelki odpustowe]]

[[Plik:Kraków - Emaus 2008 - stand 3.jpg|thumb|240pxupright=1.1|Tradycyjne pierniki odpustowe]]

[[Odpust]]owiOdpustowi towarzyszą kramy z [[kiermasz]]em zabawek ludowych, strzelnice sportowe, karuzele dla dzieci, loterie fantowe itp. Na straganach wyłożone są plastikowe zabawki, pierścionki z kolorowymi oczkami, słodycze, w tym tradycyjne serca z piernika. Osobliwością krakowskiego odpustu są drewniane figurki [[Żydzi|żydowskich grajków]] grajków i Żydków studiujących [[Tora|Torę]]. Innych charakterystycznym elementem Krakowskiego odpustu są tradycyjne, małe precelki nawlekane na nić, tworzące wieniec. Popularności dawnego obyczaju sprzyja bliskie sąsiedztwo [[Las Wolski|Lasku Wolskiego]] i [[Kopiec Kościuszki w Krakowie|Kopca Kościuszki]], tradycyjnych tras spacerowych.

Odpust i ulica wzięły nazwę od biblijnej wsi [[Emaus (miejscowość biblijna)|Emaus]], do której podążał [[zmartwychwstanie|zmartwychwstały]] [[Jezus Chrystus|Chrystus]]. Po drodze spotkał dwóch swoich uczniów, przez których nie został rozpoznany: ''Rozmawiali„Rozmawiali oni ze sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali ze sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali''poznali”.

Na pamiątkę tej biblijnej historii powszechna była w [[Europa|Europie]], zwłaszcza w okresie [[kontrreformacja|kontrreformacji]] tradycja odwiedzania w drugi dzień świąt wielkanocnych kościoła poza miastem. [[Kościół św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela w Krakowie|Kościół św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela]] (norbertanek) na Zwierzyńcu znajduje się około 1,5 &nbsp;km od [[Bramy Miejskie w Krakowie|bram średniowiecznego Krakowa]]). Pierwsza wzmianka o krakowskim odpuście pochodzi z rękopisu Giovanniego Paolo Mucantiego – sekretarza legata papieskiego. Mucanti przebywał w Krakowie w latach [[1596]]-[[1597]]1596–1597 i zapisał: {{cytat|W poniedziałek wielkanocny poszedłem oglądać kościół, który nazywają Emaus, gdzie zbiera się wielki tłum obojga płci. Wszystka młodzież i żacy zachowują dawny zwyczaj noszenia dnia tego różdżki wierzbowej, na której rozwinięte są bazie<ref>{{cytuj|autor=Leonard Lepszy, ''|tytuł=Lud wesołków w dawnej Polsce'', |miasto=Kraków |date=1899, |s. 15-18.=15–18}}</ref>}}

Krakowski Emaus był wielkim, uroczystym spacerem mieszczan krakowskich po całym dniu siedzenia za stołem. Przerodził się z czasem w ludową zabawę, rodzaj odpustu<ref>{{cytuj|autor=Hanna Szymanderska, ''|tytuł=Polska Wielkanoc'', Wyd. GLOBAL, |wydawca=Global|miejsce=Warszawa |data=1991, |s. =52}}</ref>. W tym ludowym święcie w XIX wieku brała udział znacząca część mieszkańców Krakowa.

Emaus znany był też kiedyś w [[Poznań|Poznaniu]] (obecnie próbuje się wskrzesić tradycję odwiedzania tamtejszego [[Kościół św. Jana Jerozolimskiego za murami w Poznaniu|tamtejszego kościoła św. Jana Jerozolimskiego za murami]]{{fakt}}) oraz do niedawna również w [[Pińczów|Pińczowie]] na wzgórzu [[Święta Anna|św. Anny]] przy [[Kaplica św. Anny w Pińczowie|kaplicy pod tym samym wezwaniem]], ale do czasów obecnych bez przerw przetrwał jedynie w Krakowie.