Bitwa pod Budziszynem (1945): Różnice pomiędzy wersjami

{{fakt|W rejonie walk śmierć poniosło ok. 350 osób cywilnych. Tereny te zamieszkane były częściowo przez ludność etnicznie słowiańską ([[Serbołużyczanie]]), zdarzały się nawet przypadki ukrywania przez miejscowych przed esesmanami żołnierzy polskich z rozbitych oddziałów (z kolei niektórzy inni cywilni Niemcy brali udział w dobijaniu rannych Polaków). W późniejszym czasie doszło także do zbrodni ([[Zgwałcenie|gwałty]], morderstwa, rabunki) wobec ludności cywilnej ze strony wkraczających oddziałów radzieckich}}.

{{fakt|Pomimo okazanego pod Budziszynem dyletanctwa w dowodzeniu, lekceważenia rozkazów zwierzchników i znanego powszechnie faktu, iż (jak to określił major Stefan Torno-Ornowski, oficer 2 AWP) „Świerczewski dowodził chyba w pijanym widzie”, już 1 maja 1945 [[Karol Świerczewski]] dostał awans i otrzymał nominację na najwyższy stopień [[generał|generała broni]]. Przez lata propagandy [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] przemilczano przed opinią publiczną fakt przegranej 2 AWP pod Budziszynem, próbując ją – wobec uratowania jej przez Koniewa od całkowitej katastrofy i wobec faktu, że wkrótce nastąpiła kapitulacja Niemiec – przedstawić jako bitwę krwawą, ale dla wojska polskiego zwycięską. Alkoholizm „Waltera” i całkowity brak jego kwalifikacji dowódczych skrzętnie ukrywano, budując wokół niego mit niezwyciężonego dowódcy, „który się kulom nie kłaniał”}}.