Jezupol: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Historia: przepraszam
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Zabytki: drobne merytoryczne
Linia 75:
* [[Wojciech Dzieduszycki (polityk)|Wojciech Dzieduszycki]] (ur. 13 VII 1848 r. w Jezupolu k. Stanisławowa, zm. 23 III 1909 r. w Wiedniu) - hrabia, konserwatywny polityk galicyjski, dramato- i powieściopisarz, tłumacz, krytyk literacki, publicysta, filozof. Studiował we Lwowie, był prezesem organizacji studenckiej "Ognisko". Gospodarował w Olszanicy w pow. tłumackim, potem w Jezupolu. Poseł na sejm galicyjski, zastępca prezesa Koła Literacko-Artystycznego we Lwowie. Profesor nadzwyczajny na Uniwersytecie Lwowskim
* [[Wojciech Dzieduszycki (artysta)|Wojciech Dzieduszycki]] hrabia, polski aktor, śpiewak, dyrygent, dziennikarz, autor tekstów kabaretowych, działacz kulturalny, recenzent muzyczny i teatralny oraz inżynier. Od lat czterdziestych XX wieku współpracownik UB, a później SB. Urodził się [[5 czerwca]] [[1912]] r. w Jezupolu, zmarł [[2 maja]] [[2008]] r. we [[Wrocław]]iu.
* Most na Dniestrze - na północnym brzegu zachowało umocnienie austriackie, którego górną kondygnację w 1937 roku rozebrano, a dolną silnie zmodernizowano, wbudowując do niego żelbetową basztę, zwieńczoną kopułą pancerną (6 ckm w strzelnicach ściennych + 2 ckm do ognia p-lot). Na jednym z filarów nurtowych stał mały schron dla 1 ckm - zwalony do rzeki podczas wysadzenia mostu w 1944 r. (zachował się jednak w całości i widać go podczas niskiego stanu wody). Na brzegu południowym zachowała się unikatowa w skali całej polskiej fortyfikacji okresu międzywojennego, żelbetowa baszta, mogąca strzelać na wszystkie strony (4 ckm w strzelnicach ściennych + 1 ckm do ognia p-lot). W czasach austriackich most posiadał własną kompanię ochrony, dla której koszary pobudowano w Jezupolu (istnieją do dziś). W okresie międzywojennym uwagę na most zwrócił lwowski inspektor armii, gen. [[Kazimierz Fabrycy]] i z jego inicjatywy w 1937 r. przeprowadzono modernizację umocnień, według projektu i pod kierownictwem kpt. sap. Jana Wysoczańskiego.
 
{{Przypisy}}