'''Stronnictwo hetmańskie''' (inaczejfrakcja magnackierepublikańska) – konserwatywne prorosyjskie stronnictwo polityczne działające za panowania [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]], przeciwne wszelkim reformom i wspierane finansowo przez [[Imperium Rosyjskie]]. Głównymi działaczami byli: hetman wielki koronny [[Franciszek Ksawery Branicki]], hetman polny koronny [[Seweryn Rzewuski]], [[Stanisław Szczęsny Potocki]], którzy byli współtwórcami w 1792 roku [[Konfederacja targowicka|Konfederacji targowickiej]]. Stronnictwo popierał też [[Kazimierz Nestor Sapieha]], który w późniejszym okresie zmienił poglądy. Po porażkach związanych z uchwaleniem [[Konstytucja 3 maja|Konstytucji 3 maja]], stronnictwo to odniosło krótkotrwałe zwycięstwo po przegranej przez [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczpospolitą]] w 1792 roku [[Wojna polsko-rosyjska 1792|wojnie w obronie Konstytucji 3 maja]]. Dzięki zwycięstwu Rosji przedstawiciele Stronnictwa hetmańskiego przejęli władzę w Rzeczypospolitej. Przedstawiciele stronnictwa odbyli uroczyste poselstwo [[14 listopada]] [[1792]] do Katarzyny II, którzy podziękowali jej, że zechciała przywrócić wolność i ustrój republikański w Polsce. Nie skrywając swych wiernopoddańczych uczuć żywionych dla cesarzowej Rosji, Franciszek Ksawery Branicki, Seweryn Rzewuski, [[Szymon Kossakowski]] i wyrazili wówczas swą radość, że gdy ''despotyzm osiadł tron polski'', na nieszczęśliwy naród wejrzał ''Bóg i Katarzyna''.
W czasie Insurekcji kościuszkowskiej członkowie Stronnictwa hetmańskiego zostali skazani na śmierć za zdradę (Franciszek Ksawery Branicki, Seweryn Rzewuski, Stanisław Szczęsny Potocki, [[Inflanty|biskup inflancki]] [[Józef Kazimierz Kossakowski]], [[hetman wielki koronny]] [[Piotr Ożarowski]], marszałek [[Rada Nieustająca|Rady Nieustającej]] [[Józef Ankwicz]], [[hetman polny litewski]] [[Józef Zabiełło]], [[Biskupi wileńscy|biskup wileński]] [[Ignacy Jakub Massalski|Ignacy Massalski]], [[Przemyśl|kasztelan przemyski]] [[Antoni Stanisław Czetwertyński-Światopełk|Antoni Czetwertyński]]).
