Wojny Polski z Turcją w XVII wieku: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 46.215.162.88) i przywrócono wersję 51803325 autorstwa The Polish
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne poprawki ale trzeba to dopracować i podlinkować do bardziej szczegółowych artykułów
Linia 1:
{{Dopracować|definicja|styl|format|Ten artykuł jest napisany zbyt „beletrystycznie”. Powinien być bardziej encyklopedyczny. Powinien odwoływać się do konkretnych artykułów wojen, które wymienia (Patrz: Kategoria:Wojny polsko-tureckie). Powinien mieć podział na sekcje dla konkretnych wojen, krótki opis i odwołanie do arktykułu konkretnej wojny. Przyczyny wojen polsko-tureckich też powinny być odrębną sekcją. Ogólne wrażenie jest takie, jakby to było przepisane z jakiegoś podręcznika do historii}}
 
MiędzyPo okresie pokojowej współpracy w XVI wieku, między [[Turcja|Turcją]] a [[Polska|Polską]] dało się dostrzeczaczął w XVII wieku wielenarastać punktów zapalnychkonflikt, m.in.którego najważniejszymi powodami były:
* napady [[Kozacy|Kozaków]] na Turcjęwybrzeża tureckie nad Morzem Czarnym
* napady [[Tatarzy|Tatarów]] na Polskę (szczególnie Podole, Bracławszczyznę i Wołyń)
* ekspansja polskiej magnaterii w Mołdawii będącej strefą wpływów Turcji
* spalenie przez Kozaków [[Warna|Warny]]
* bliskie stosunki Polakówkróla Zygmunta III Wazy z [[Habsburgowie|Habsburgami]], które godziły w interesy Turcji.
 
W 1620 roku Kozacy spalili Warnę, dlategoa hetman Żółkiewski wkroczył z armią koronną do PolskiMołdawii, weszłyznajdującej wojskasię w sferze wpływów turecko-tatarskieTurcji. Doszło do [[Bitwa pod Cecorą (1620)|bitwy pod Cecorą]], w której wojska polskie poniosły klęskę. Podczas odwrotu wojsk polskich zginął [[hetman]] [[Stanisław Żółkiewski]], a wielu Polaków dostało się do niewoli, między innymi hetman Koniecpolski.
Rok później Polacy ruszyli na [[Mołdawia|Mołdawię]], bronilijednak w obliczu armii tureckiej schronili się w twierdzy [[Chocim]]. Doszło do podpisania pokoju, dzięki któremu granicę Polski wyznaczonoutrzymano na [[Dniestr]]ze.
Doprowadziło to do zaprzestania działań zbrojnych na południu, co było Polakom bardzo potrzebne do przeprowadzeniaprowadzenia wojny ze [[Szwecja|Szwecją]].
 
TymczasemGdy [[sułtan]]em Turcji został [[Mehmed IV]], któryrozpoczął dążyłprowadzić dopolitykę ekspansji Turcji. Hetman kozacki [[Piotr Doroszenko]] ogłosił się lennikiem Turcji. W 1672 roku ruszyła na Polskę armia turecka. Zdobyła twierdzę [[Kamieniec Podolski]], a [[Michał Korybut Wiśniowiecki]] podpisał [[Pokój w Buczaczu 1672|rozejm w Buczaczu]], przez który Polska utraciła Ukrainę i [[Podole]], a także zobowiązała się płacić Turcji haracz. Rozejm ten nie został jednak przyjęty przez polski Sejm. W 1673 roku hetman [[Jan III Sobieski|Jan Sobieski]] pokonał Turków pod Chocimiem. Sława [[Jan III Sobieski|Jana Sobieskiego]] jako pogromcy Turków rozniosła się po całej [[Europa|Europie]]. Sami Turcy nazywali go „lwem Lechistanu”. Już jako król podpisał z Leopoldem I traktat polsko-austriacki.
 
W 1683 roku armia turecka pod dowództwem [[wezyr]]a [[Kara Mustafa|Kara Mustafy]] zaatakowała [[Austria|Austrię]]. Celem ataku był [[Wiedeń]], stolica cesarskiej dynastii [[Habsburgowie|Habsburgów]]. Na pomoc ruszył król Jan III Sobieski, który wygrał [[Bitwa pod Wiedniem|bitwę pod Wiedniem]]. Wezyr zbiegł z pola bitwy. Jednak to nie przesądzało o klęsce Turków. W 1684 roku utworzono sojusz Austrii, [[Wenecja|Wenecji]], Polski i [[papież|papiestwa]] przeciw Turcji, nazywany [[Liga Święta|Świętą Ligą]].
 
W 1699 roku podpisano [[pokój w Karłowicach]], na mocy którego Polska odzyskała prawobrzeżną Ukrainę i Podole.
 
== Zobacz też ==