Zamek w Pomorzanach: Różnice pomiędzy wersjami

W [[XV wiek|XV w.]] właścicielem zamku został Zygmunt Sieniński z Oleśnicy, kasztelan trembowelski<ref name=Geo/>. Jego żoną była Anna, córka Jana Świnki<ref name=Geo/>. Po śmierci Zygmunta, który zginął w 1497 r. dobra przeszły w ręce jego brata Jana Sienińskiego z Sienny, kasztelana lwowskiego<ref name=Geo/>. Ponieważ był to okres częstych najazdów tatarskich, tureckich czy wołoskich szybko zmieniają się kolejni właściciele zamku ginący w jego obronie lub bitwach z najeźdźcami. Po Janie Sienińskim, kasztelanie lwowskim zamek należy do: Jana Sienińskiego, kasztelana kamienieckiego, Jana Sienińskiego, kasztelana halickiego<ref name=Geo/> a następnie do Jana Sienińskiego, kasztelana żarowskiego i Jana Sienińskiego, kasztelana lwowskiego<ref name=Geo/>. We władaniu rodziny Sienińskich zamek pozostawał do momentu, gdy od Krzysztofa Sienińskiego kupił go [[Jakub Sobieski]], ojciec późniejszego króla Polski [[Jan III Sobieski|Jana III Sobieskiego]] w 1619-20 r.<ref name=Geo/> W latach 1639, 1640 i 1644 zamek odpiera ataki wojsk tatarskich<ref name=Geo/> a także broni się przed wojskami kozackimi Bohdana Chmielnickiego w 1648 r. i 1655 r.<ref name=Geo/> Z kolejnych najazdów Turków i Kozaków w 1667 i 1672 r. zamek także wyszedł zwycięsko<ref name=Geo/>, jednakże wymagał naprawy i wzmocnienia obronności<ref name=Zamek/>. Zdobyli go dopiero Tatarzy w [[1675]]<ref name=Ukraina>{{cytuj książkę | autor = Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman| tytuł =Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu...| wydawca = Wyd. Bezdroża| miejsce = Kraków | rok =2005| isbn =83-921981-6-6|strony =255}}</ref> i [[1684]] r.<ref name=Geo/> Kolejna nieudana próba opanowania zamku przez Tatarów miała miejsce w 1695 r. Pomimo spalenia części południowej warowni zamek zdołał się obronić<ref name=Geo/>. Po śmierci Jakuba Sobieskiego, jego córka [[Maria Karolina Sobieska|Maria Karolina księżna de Bouillon]] w 1740 r. sprzedała zamek Michałowi Kazimierzowi Radziwiłłowi, spokrewnionemu z Sobieskimi<ref name=Geo/>. Nowy właściciel niezbyt dbał o budowlę, która powoli zaczynała niszczeć<ref name=Zamek/>. Zamek bardzo podupadł w wyniku pożaru w 1771 r. Od Hieronima Radziwiłła zamek odkupił Stanisław Pruszyński, kasztelan owrucki, później żytomierski<ref name=Geo/>. Po jego śmierci zamek należał do Józefa, a następnie ErazmaGabriela i JózefaErazma Pruszyńskiego. W 1879 r. zamekza 450 tys. [[Gulden austro-węgierski|guldenów]] majątek wraz z zamkiem kupił Stanisław hr. Potocki<ref name=Geo/>. a poPo nim zamek należał do hr. [[Roman Potocki|Romana Potockiego]]<ref name=Geo/>, którego syn [[Jerzy Potocki (ambasador)|Jerzy Potocki]], dyplomata RP, odnowił zamek po zniszczeniach z czasów [[I wojna światowa|I wojny światowej]] i wzorowo utrzymywał posiadłość do 17 września 1939 r. Po wojnie (w okresie [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukraińskiej SRR]]) do lat 70. [[XX wiek|XX w.]] w zamku mieściła się szkoła.