Teoria aukcji: Różnice pomiędzy wersjami

[[Aukcja (forma przetargu)|Aukcje]] są określane jako [[Transakcja (finanse)|transakcje]] z określonym zestawem zasad określających alokacjęalokacji zasobów wedługna podstawie ofert uczestników. Są one klasyfikowane jako [[Teoria gier|gry]] z niepełnymi informacjami, ponieważ naz zdecydowanejreguły większościstrony aukcji jedna zeukrywają stronprzed będzie posiadaćsobą informacje związane z transakcją, których druga strona nie (np. oferenci zwykle znają swoją osobistą wycenę przedmiotu, która jest nieznana innym oferentom i sprzedającym). Aukcje przybierają różne formy, ale mają wspólną cechę – są uniwersalne i mogą być używane do sprzedaży lub zakupu dowolnego przedmiotu. W wielu przypadkach wynik aukcji nie zależy od tożsamości oferentów (tj. aukcje są anonimowe). Większość aukcji uwzględnia element składania ofert, czyli kwot, które uczestnicy są gotowi zapłacić. Aukcje standardowe wymagają, aby zwycięzcą aukcji był uczestnik z najwyższą ofertą. Niestandardowa aukcja tego nie wymaga (np. loteria).

IstniejąTradycyjnie tradycyjniewyróżnia się{{Według kogo}} cztery typy aukcji, które są używane do przydzielenia pojedynczego przedmiotu:

* Aukcje sprzedaży najwyższej oferty, w których oferenciuczestnicy składają ofertęlicytatorowi wnieznane zapieczętowanejpozostałym kopercieosobom i jednocześnie przekazują licytatorowioferty. Otwierane są koperty i wygrywaWygrywa osoba z najwyższą ofertą, płacącktórą płaci w stawkęcałości.

* Aukcje licytowane w drugiej cenie ([[Aukcja Vickreya|aukcje Vickreya]]), wprzebiegające których oferenci składają ofertę w zapieczętowanej kopercie i jednocześnie przekazują licytatorowi. Otwierane są kopertyidentycznie, aale osobazwycięzca z najwyższą ofertą wygrywa,licytacji płacącpłaci cenę równą drugiej najwyższej ofercie.

* Otwarte aukcje z rosnącą ofertą (aukcje angielskie), w których uczestnicy składająlicytują coraz wyższe stawki, zaż którychdo każda zatrzymuje licytacjęmomenty, gdy nikt nie jest gotowagotów zapłacić więcej niż bieżąca najwyższa oferta. Trwa to do momentu, gdy żaden uczestnik nie będzie przygotowany do złożenia wyższej oferty; licytantLicytant, który zaoferował najwyższą cenę, wygrywa aukcję w ostatecznej kwocie oferty. Czasami sprzedajeustalona sięjest tylkocena wtedyminimalna, gdyktóra licytacjamusi osiągniezostać cenęosiągnięta minimalnąaby ustalonądoszło przezdo sprzedającegosprzedaży.

=== Model porównawczy ===

# KażdyWszyscy oferentoferenci mamają prywatnąwłasne wycenęprywatne wyceny dla przedmiotu, niezależniemodelowane jako niezależne losowania odz wybranegojakiegoś rozkładu prawdopodobieństwa.

Model porównawczy jest często używany w połączeniu z ''zasadą objawienia'', która stanowi iż każdy z podstawowych typów aukcji jest tak skonstruowany, że każdy oferent ma motywację do uczciwegoprawdomównego zgłaszania swojej wyceny. Oba są używane głównie przez sprzedawców do określenia rodzaju aukcji, który maksymalizuje oczekiwaną cenę. Ten optymalny format aukcji jest zdefiniowany tak, że przedmiot zostanie zaoferowany oferentowi z najwyższą wyceną po cenie równej ich wycenie, ale sprzedawca odmówi sprzedaży przedmiotu, jeśli spodziewa się, że wszystkie wyceny przedmiotu przez oferentów są mniejsze niż ich własne<ref name=":0">{{Cytuj |autor = McAfee, R. Preston; McMillan, John |tytuł = „Auctions and Bidding”. |czasopismo = Journal of Economic Literature |data = 1987 |s = 699–738}}</ref>.

* W formatach z powiązanymi wartościami – w których wartości oferentów dla przedmiotu nie są niezależne – jeden z oferentów uznający ich wartość za wysoką sprawia, że bardziej prawdopodobne jest, że inni oferenci będą postrzegać własne wartości jako wysokie. Godnym uwagi przykładem tego przypadku jest Klątwa[[klątwa Zwycięzcyzwycięzcy]], gdziew wynikiktórej aukcjiuczestnik przekazująwygrywający zwycięzcyprzetarg odkrywa, że wszyscy inni oszacowali wartość przedmiotu na mniejsząniżej niż w rzeczywistościon. Ponadto zasada powiązania pozwala na porównywanie przychodów w dość ogólnej klasie aukcji ze współzależnością między wartościami oferentów.

* Model asymetryczny zakłada, że oferenci są podzieleni na dwie klasy, które pobierają wyceny z różnych dystrybucji (tj. Dealerówdealerów i kolekcjonerów na aukcji antyków).