Zamek w Grodźcu: Różnice pomiędzy wersjami

|www =

}}

 

== Historia i opis zamku ==

 

Początkowo była to [[Gotyk|gotycko]]-[[renesans]]owa jednopiętrowa budowla zwieńczona [[Attyka (architektura)|attyką]], z wieżami od strony parku i frontu. Około roku 1650 nowi właściciele Marklowscy przebudowali go w stylu [[barok]]owym. Po śmierci barona Joachima Marklowskiego w 1663 roku dobra grodzieckie dostały się w ręce Jana Dahma z Biedrzychowic, a następnie w latach 1666 - 1701 były własnością starej śląskiej rodziny baronów Sobków z Kornic. Nowy właściciel - Karol Jerzy Sobka – dobudował dwie mniejsze wieże po bokach budowli, a także kolejną kondygnację oraz taras z wyjściem do parku.

W 1927 r. zamek trafił w ręce dyrektora departamentu [[Ministerstwo Spraw Zagranicznych (Polska)|MSZ]] w [[Warszawa|Warszawie]] a jednocześnie przyjaciela marszałka [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]], dra [[Ernest Habicht|Ernesta Habichta]], który odrestaurował rezydencję oraz zgromadził w niej dużą kolekcję muzealno-biblioteczną. W zbiorach zamkowych znajdowało się także około 210 zabytków z [[Epoka brązu|epoki brązu]] znalezionych podczas budowy „[[Kolej Miast Śląskich i Galicyjskich|Kolei Miast Śląskich i Galicyjskich]]” w 1887 roku na odcinku Bielsko – [[Cieszyn]]. W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] Niemcy rozgrabili zbiory oraz wyposażenie budynku; urządzili w nim także szpital wojskowy. Zbiory zamkowe zostały rozgrabione i wywiezione w 1942 roku do Landesmuseum w [[Bytom]]iu, gdzie uległy po 1945 roku rozproszeniu. Ogołocono również zamek z XVIII i XIX-wiecznych kominków i pieców, z których jeden znajduje się w [[Muzeum Zamkowe w Pszczynie|Muzeum Zamkowym w Pszczynie]].

 

 

 

== Zobacz też ==