ORP Burza: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
przed 1952 oficjalnie jeszcze nie PRL |
m →Geneza i zamówienie okrętu: {fakt} |
||
Linia 53:
W 1924 roku [[Kierownictwo Marynarki Wojennej]] opracowało tzw. mały plan rozbudowy floty. Jego realizacja miała zapewnić [[Marynarka Wojenna (II RP)|Marynarce Wojennej II RP]], użytkującej dotychczas głównie niewielkie, mocno wyeksploatowane i przestarzałe okręty pochodzące z flot zaborców, nowoczesne okręty, odpowiednie do zadań przewidzianych dla MW. Ponieważ w kraju nie było infrastruktury do budowy potrzebnych okrętów, miały być one zakupione w stoczniach zagranicznych. Plan zakładał zakup 2 [[krążownik]]ów, 6 kontrtorpedowców, 12 [[Torpedowiec|torpedowców]] i 12 [[Okręt podwodny|okrętów podwodnych]]{{odn|Koszela|2013|s=13–14}}.
Jednakże już jesienią 1925 roku w związku z [[Kryzys gospodarczy|kryzysem ekonomicznym]] Minister Spraw Wojskowych gen. [[Władysław Sikorski|Sikorski]] był zmuszony do ograniczenia zamówień: postanowiono zakupić jedynie 3 okręty podwodne. Przetarg na ich budowę wygrała francuska stocznia [[Chantiers et Ateliers Augustin Normand]] w [[Hawr]]ze. Jednocześnie doszło do nacisków ze strony rządu francuskiego na rząd polski, by budowę okrętów podwodnych zlecić firmie [[Chantiers Navals Français]], jej udziałowcem był bowiem Minister Spraw Zagranicznych Francji, [[Aristide Briand]] – Francuzi wykorzystali to, że w tym czasie ambasador Polski we Francji, [[Alfred Chłapowski]], zabiegał o udzielenie pożyczki przez rząd francuski dla upadającego [[Bank Cukrownictwa|Banku Cukrownictwa]], którego był prezesem{{fakt}}. W wyniku tych nacisków, na spotkaniach w [[Inowrocław]]iu pomiędzy Sikorskim a Chłapowskim oraz pomiędzy Sikorskim a szefem KMW, kmdr. [[Jerzy Świrski|Świrskim]] przyjęto kompromisowe rozwiązanie: w stoczni Chantiers Navals Français, ze względu na jej brak doświadczenia w budowie okrętów podwodnych, nie będzie się zamawiać tych okrętów, zleci się jej natomiast wybudowanie dwóch niszczycieli{{odn|Graczyk|2007|s=104–108}}{{odn|Pertek|1959|s=9–11}}.
Pertraktacje ze stocznią w sprawie umowy na budowę okrętów trwały od listopada 1925 roku. 16 marca 1926 roku Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów zaaprobował umowę na budowę dwóch niszczycieli i upoważnił kmdr. Świrskiego do jej podpisania. Umowa podpisana została 2 kwietnia 1926 roku w [[Paryż]]u, ze strony stoczni parafował ją jeden z jej udziałowców i zarazem dyrektor, inż. E. Dhôme. Cenę obydwu niszczycieli z uzbrojeniem i amunicją ustalono na 2 404 200 [[Dolar amerykański|dolarów]]. Drugi z zamówionych okrętów, późniejsza „Burza”, miał być przekazany zamawiającemu w terminie 39 miesięcy od zawarcia umowy{{odn|Graczyk|2007|s=104–108}}{{odn|Pertek|1965|s=11–12}}.
| |||