Franciszek Niewidziajło: Różnice pomiędzy wersjami

Wychowywał się w [[patriotyzm|patriotycznej]] rodzinie Szymona Niewidziajło. W 1919 wziął udział w [[Wojna polsko-ukraińska|wojnie polsko-ukraińskiej]], w czasie której dostał się do niewoli i cudem{{wątpliwe}} uratował przed egzekucją. W [[Historia Polski (1918–1939)|okresie międzywojennym]] wraz z rodzicami pracował na [[rolnictwo|roli]]. Wiosną 1944, po kolejnym wkroczeniu [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], został wcielony wraz z synem Mieczysławem (1925–1945) do [[1 Armia Wojska Polskiego|1 Armii Wojska Polskiego]]. Służył w [[7 Kołobrzeski Pułk Piechoty|7 pułku piechoty]], a syn w [[43 Pułk Artylerii Lekkiej|43 pułku artylerii lekkiej]]{{#tag:ref|Mieczysław Niewidziajło zginął 6 marca 1945 r. w [[Świętoborzec|Świętoborcu]] (obecnie dzielnica [[Łobez|Łobza]]) w potyczce z żołnierzami [[X Korpus SS|X Korpusu SS]] i został pochowany na miejscowym cmentarzu<ref>[http://biblioteka-lobez.pl/strona/www/index.php/ppor-niewidziajlo Biblioteka Łobez – Mieczysław Niewidziajło]</ref>.|group=uwaga}}.

Franciszek Niewidziajło dotarł, jako jeden z pierwszych, z pododdziałem do [[Kołobrzeg]]u i tam wybrany został, z uwagi na chłopskie pochodzenie, do dokonania aktu zaślubin z polskim morzem. 18 marca 1945 dokonał symbolicznego aktu [[zaślubiny Polski z morzem|zaślubin Polski z morzem]] wypowiadając napisane przez siebie słowa ''Przyszliśmy, Morze, po ciężkim i krwawym trudzie. Widzimy, że nie poszedł na darmo nasz trud. Przysięgamy, że Cię nigdy nie opuścimy. Rzucając ten pierścień w Twe fale, biorę z Tobą ślub, ponieważ Tyś było i będziesz zawsze nasze''. Brał udział w walkach od Warszawy do [[Berlin]]a, gdzie został ranny. We wrześniu 1945, po [[Demobilizacja|demobilizacji]], osiedlił się w [[Lubogoszcz (powiat wschowski)|Lubogoszczy]]. W tym czasie był żywą kartą [[historia|historii]] – spotykał się na licznych wieczornicach z młodzieżą, [[Harcerstwo|harcerzami]], gościł w [[Jednostka wojskowa|jednostkach wojskowych]] i zaangażował się w działalność [[kombatant|kombatancką]]. Mimo swojej działalności kombatanckiej nigdy nie został awansowany z uwagi na swoje poglądy{{według kogo}} przewijające się we wspomnieniach. Według [[Alojzy Sroga|Alojzego Srogi]] był ''osobą, która pasjonowała wielu dziennikarzy; niestety plon tych wywiadów nie zawsze odpowiada prawdzie historycznej''. Zmarł 20 września 1978 we Wrocławiu. Pochowany został na cmentarzu w [[Sława (miasto)|Sławie]].