Henri Rol-Tanguy: Różnice pomiędzy wersjami

Po wojnie ppłk Henri Tanguy dowodził 27 Pułkiem Piechoty i [[7 Pułk Piechoty Liniowej (Francja)|7 Pułkiem Piechoty Liniowej]]. W 1947 zatrudniony w ministerstwie obrony, w latach 1948-51 kierował III Biurem Sztabu Generalnego<ref>{{Cytuj | url=https://www.ordredelaliberation.fr/fr/les-compagnons/927/henri-rol-tanguy | tytuł=Henri Rol-Tanguy, 1038 compagnons, Compagnons – Musée de l'Ordre de la Libération<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=www.ordredelaliberation.fr | data dostępu=2018-07-13}}</ref>. W styczniu 1952, mimo iż od zakończenia wojny nie działał w PCF, został odsunięty na boczny tor i do przejścia na emeryturę, w czerwcu 1962, pozostał bez stanowiska w wojsku<ref>{{Cytuj | url=http://brigadesinternationales.fr/wiki/ROL-TANGUY_Henri | tytuł=ROL-TANGUY Henri – Encyclopédie : Brigades Internationales,volontaires français et immigrés en Espagne (1936-1939)<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=brigadesinternationales.fr | język=fr | data dostępu=2018-08-03}}</ref>.

 

 

Zmarł w [[Paryż]]u, w wieku 94 lat. Pochowano go w [[Monteaux]], chociaż uroczystości pogrzebowe, z udziałem Prezydenta Francji [[Jacques Chirac|Jacques'a Chiraca]], odbyły się w paryskim [[Dôme des Invalides|Kościele Inwalidów]]. Od 2004 Henri Rol-Tanguy ma swoją ulicę w Paryżu, w XIV okręgu, w pobliżu placu Denfert-Rochereau, z którego dowodził powstaniem w 1944.

W listopadzie 1936 Henri Tanguy poznał młodszą o 11 lat Marguerite Marie Cécile Le Bihan (10 kwietnia 1919 – 8 maja 2020<ref>[https://www.lci.fr/population/disparition-heroine-de-la-resistance-et-figure-de-la-liberation-de-paris-cecile-rol-tanguy-meurt-a-l-age-de-101-ans-2153280.html Héroïne de la Résistance et figure de la Libération de Paris, Cécile Rol-Tanguy meurt à l'âge de 101 ans] {{lang|fr}}</ref>), której ojcem był François Le Bihan (11 stycznia 1893 – 19 września 1942) – współzałożyciel PCF, zamordowany później w [[Auschwitz-Birkenau|KL Auschwitz]]. Para razem walczyła w hiszpańskiej wojnie domowej. Po powrocie do ojczyzny pobrali się 19 kwietnia 1939 roku. Na świat przyszło pięcioro ich dzieci: Hélène (nauczyciel akademicki), Jean (dziennikarz), Claire i Francis (urzędnicy) oraz Françoise, która zmarła w dzieciństwie. W czasie okupacji Cécile Tanguy razem z mężem działała jako jego sekretarka i oficer łącznikowy w ruchu oporu (FTPF i FFI) pod pseudonimami "Jeanne", "Yvette" i "Lucie". Za swoją działalność w ''La Resistance'' została odznaczona min. Orderami [[Legia Honorowa|Legii Honorowej]] (Wielki Oficer), [[Order Wyzwolenia|Wyzwolenia]] i [[Order Narodowy Zasługi|Narodowym Zasługi]] (Wielki Krzyż).

 

 

== Awanse ==