redakcyjne /P. był generałem dywizji czy armii?; niejasne kogo legioniści lali: Brytów, Walijczyków czy Ordowików? [kolejne natchnione dzieło Archego] + szablon niedopracowania
'''Bitwa na wyspie Anglesey''' – starcie pomiędzy wojskami rzymskimi a [[Powstanie Boudiki|powstańcami BudykiBoudki]] w pierwszym roku antyrzymskiego powstania brytyjskich plemion. Do bitwy doszło krótko po zakończonych sukcesami powstańców [[Zdobycie Colchester|walkach o Colchester]] w roku [[60]], zakończonych sukcesami powstańców .
Równocześnie z toczonymi na wschodzie kraju walkami wojowników [[Boudika|BudykiBoudiki]], główne siły rzymskie dowodzone przez [[Swetoniusz Paulinus|Gajusza Swetoniusza Paulinusa]] kontynuowały kampanię w [[Walia|Walii]]. Na brzegach wyspy [[Anglesey]] (Mona Insula) na [[Cesarstwo Rzymskie|Rzymian]] czekali wojownicy Deceanglów, Ordowików oraz samych wyspiarzy. Rzymianie popłynęli na wyspę w niewielkich łodziach, napotykając na jej brzegu przygotowane do walki klany walijskie, a także miejscowych [[druid]]ów modlących się o klęskę Rzymian. Po wylądowaniu na wyspie ośmieleni przez Paulinusa zabobonni [?] żołnierze uderzyli z impetem na Walijczyków, nie oszczędzając nikogo: wojowników, druidów, a nawet miejscowych [[czarownica|czarownic]]. Klęska Brytów była całkowita, wkrótce wyspę pokryły płonące [?] ciała miejscowych wojowników. Po walce Rzymianie przemierzyli całą wyspę w poszukiwaniu łupów. Odkryto m.in. święte druidzkie gaje, gdzie miano składać ofiary z ludzi. W przeciwieństwie do Brytów, Rzymianie nie ponieśli w bitwie żadnych ofiar[?] {{fakt}}.
Krótko po tym zwycięstwie do Paulinusa dotarli gońcy z tragicznymi wieściami spod [[Colchester]]. Po szybko zwołanej naradzie wojennej i pozostawieniu niewielkiego garnizonu na wyspie, Paulinus z resztą wojska skierował się na wschód.
