Ekkehard I: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 31.0.43.64) i przywrócono wersję 54147652 autorstwa Jakubkaja Znacznik: Ręczne wycofanie zmian |
→Życiorys: drobne redakcyjne |
||
Linia 41:
Od [[985]] margrabia [[Marchia Miśnieńska|Marchii Miśnieńskiej]] (po śmierci [[Rygdag]]a). Spowinowacił się z rodem [[Thietmar I|Thietmara I]], poprzez małżeństwo z wdową po Thietmarze, Swanhildą<ref>''Kronika Thietmara'', Kraków 2005, s. 75.</ref>. Ekkehard wyrobił sobie wysoką pozycje przez działania wojenne, które podejmował; odbił Miśnię, stolicę marchii zdobytą przez [[Wieleci|Wieletów]] w [[983]]. Podbił też plemię [[Milczanie|Milczan]].
W [[1002]] roku zmarł cesarz [[Otton III (cesarz rzymski)|Otton III]]. Pretensje do tronu zgłosiło trzech kandydatów. Największe szanse miał Ekkehard, cieszący się wielkim uznaniem zmarłego cesarza{{Fakt}}. Starania przerwał spisek, który doprowadził do śmierci margrabiego 30 kwietnia 1002 roku<ref>J. Strzelczyk, ''Otton III'', Wrocław 2009, s. 196–197.</ref>. Odtąd wadziło się dwóch kandydatów: książę szwabski Herman oraz przyszły cesarz [[Henryk II Święty|Henryk książę bawarski]]. Zamieszanie wykorzystał książę Polski [[Bolesław I Chrobry|Bolesław Chrobry]] zajmując [[Łużyce]], [[Łużyce Górne|Milsko]] oraz Miśnię. Wojnę zakończył [[pokój w Budziszynie]] w [[1018]] r. oraz małżeństwo [[Oda Miśnieńska|Ody]], córki Ekkeharda z Bolesławem Chrobrym. Ostatecznie marchię miśnieńską otrzymał brat Ekkeharda, Guncelin.
== Potomstwo ==
| |||