M109 SPH: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
uzup. |
|||
Linia 45:
[[Stany Zjednoczone]] sprzedały pojazdy tego typu do prawie 30 krajów.
M109 może po przystosowaniu forsować wpław przeszkody wodne i strzelać pociskami różnych rodzajów, w tym także taktyczną [[Broń jądrowa|nuklearną]] amunicją [[artyleria|artyleryjską]]. Działo ma [[zamek śrubowy]] i nie posiada automatu ładującego – ładowanie odbywa się ręcznie<ref name=A7/>
W ciągu kolejnych lat zmodernizowano podstawę działa, unowocześniono wieżę i samą haubicę, instalując ponadto automatyczny układ kierowania ogniem oraz wzmacniając opancerzenie.
Zasadniczą modernizacją była wersja M109A6 Paladin, w której zastosowano nowy system wieżowy, cyfrowy system kierowania ogniem, ulepszoną armatohaubicę M284 i zmodyfikowany układ napędowy<ref name=A7/>. Napędzał ją soilnik 8B71T o mocy 450 KM<ref name=A7/>. Czas otwarcia ognia od momentu zatrzymania pojazdu zmniejszył się do 30 sekund, wzrosła też nieco szybkostrzelność<ref name=A7/>.
Obecnie w armiach świata znajduje się około 4000 haubic samobieżnych M109.▼
Od 2013 roku produkowana jest wersja M109A7, w której wprowadzono nowe podwozie, z podzespołami ujednoliconymi z bojowym wozem piechoty [[M2 Bradley]] i wzmocnionym opancerzeniem<ref name=A7>{{cytuj pismo | nazwisko =Ratka| imię =Damian | tytuł =M109A7 - nowe wcielenie Paladyna| czasopismo =[[Nowa Technika Wojskowa]] | oznaczenie =6/2018| rok=2018 | miesiąc=czerwiec|wydawca =Magnum-X | miejsce =Warszawa | strony =42-44}}</ref>. Zastosowano silnik VTA903T o mocy 600-675 KM<ref name=A7/>. Zmodernizowano też wyposażenie wieży. Z armatohaubicą współpracują wozy amunicyjne M992A3 oparte na tym samym podwoziu<ref name=A7/>.
▲Obecnie w armiach świata znajduje się około 4000 haubic samobieżnych M109{{kiedy}}.
== Zobacz też ==
* [[M109A3 GE A1]] – niemiecka odmiana haubicy produkowana na licencji
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
{{Amerykańskie pojazdy wojskowe po 2WŚ}}
| |||