Granatnik RPG-7: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Broń palna infobox}} |
uzup. |
||
Linia 54:
RPG-7 został dostarczony po raz pierwszy do [[Armia Radziecka|armii radzieckiej]] w 1961 roku. Pierwotny projekt bazował na konstrukcji dwóch broni z okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]]: [[Bazooka]] i [[Panzerfaust]]. Produkowana obecnie przez [[Rosja|Rosję]] wersja to '''RPG-7W2''', zdolna do strzelania pociskami tandemowymi [[pocisk kumulacyjny|HEAT]], [[pocisk odłamkowy|odłamkowymi]] i z [[głowica paliwowo-powietrzna|głowicą paliwowo-powietrzną]]. Oprócz standardowego celownika optycznego PGO-7 używa się dodatkowego urządzenia celowniczego UP-7V, które pozwala na stosowanie amunicji o zwiększonym zasięgu. RPG-7D3 jest odpowiednikiem wersji dla spadochroniarzy. Obie wersje RPG-7W2 i RPG-7D3 zostały przyjęte przez [[Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej|rosyjską armię]] w 2001.
RPG-7 używany jest w Polsce od 1964 roku, początkowo pod oznaczeniem rgppanc-7<ref name=psz>{{Cytuj pismo |autor=Przemysław Miller|tytuł = RPG-7 ma się nadal dobrze|czasopismo = Przegląd Sił Zbrojnych |oznaczenie=nr 2/2020|wydawca = Wojskowy Instytut Wydawniczy |strony =157-158}}</ref>. Podjęto następnie w Polsce produkcję nabojów PG-7W, a od 1972 roku PG-7WM, o mniejszym kalibrze i masie głowicy, lecz większej przebijalności<ref name=psz/>. W 1970 roku weszła na uzbrojenie w Polsce wersja RPG-7D<ref name=psz/>. Od 1998 roku stosowane są celowniki noktowizyjne PCS-5 Przemysłowego Centrum Optyki<ref name=psz/>.
== Budowa ==
Linia 62 ⟶ 64:
[[Pocisk nadkalibrowy]] (o średnicy większej niż średnica lufy-prowadnicy), ma średnicę od 70 do 105 mm i waży od 2,5 do 4,5 kg. W początkowej fazie lotu jest wystrzeliwany przez ładunek prochu strzelniczego wytwarzający gęsty, szaro-niebieski dym. Silnik rakietowy odpala się po 10 m lotu i rozpędza pocisk do prędkości 295 m/s. Granat może lecieć do 1100 m, zazwyczaj wyposażony jest w zapalnik samoniszczący pocisk po upływie ok. 4,5 sekundy od wystrzelenia. Lot jest stabilizowany przez zestaw lotek rozkładanych w locie.
W przypadku tej broni sprawdza się zasada: ''im bliżej tym lepiej''. Trudno trafić w cel z odległości większej niż 300 m. Podczas [[Radziecka interwencja w Afganistanie|radzieckiej interwencji w Afganistanie]], [[Mudżahedin]]i zazwyczaj używali go z odległości mniejszej niż 80 m{{fakt}}.
== Amunicja ==
RPG-7 może strzelać różnymi głowicami przeciwczołgowymi (HEAT, PG-) i przeciw sile żywej ([[HE]], OG-). Pociski mogą przebijać od 30 do 60 cm jednorodnej stali. Pociski kumulacyjne w układzie tandem (PG-7BR i VR) mogą przebijać pancerz reaktywny jednym strzałem.
* '''PG-
** '''Głowica''': [[pocisk kumulacyjny|HEAT]]
** '''Waga''': 2,6 kg
Linia 73 ⟶ 75:
** '''Penetracja''': ponad 330 mm
* '''PG-
** '''Głowica''': [[pocisk kumulacyjny|HEAT]]
** '''Waga''': 2,6 kg
Linia 79 ⟶ 81:
** '''Penetracja''': ponad 500 mm
* '''PG-
** '''Głowica''': [[pocisk kumulacyjny|HEAT]] tandem
** '''Waga''': 4,5 kg
Linia 85 ⟶ 87:
** '''Penetracja''': 600 mm
* '''OG-
** '''Głowica''': [[głowica odłamkowa|odłamkowa]]
** '''Waga''': 2 kg
Linia 91 ⟶ 93:
** '''Zasięg śmiertelny dla ludzi z kamizelką kuloodporną''': 7 m
* '''TBG-
** '''Głowica''': [[głowica paliwowo-powietrzna|paliwowo-powietrzna]]
** '''Waga''': 4,5 kg
Linia 99 ⟶ 101:
== Ciekawostki ==
* Celownik PGO-7 był chętnie stosowany przez żołnierzy radzieckich na [[Karabinek AK-74|karabinku AK-74]] w trakcie wojny w Afganistanie. Małe powiększenie i duży kąt widzenia oraz uniwersalny montaż skłonił żołnierzy radzieckich do zastosowania tego celownika do walki na niewielkich odległościach (do 300–400 m){{fakt}}.
== Galeria ==
Linia 114 ⟶ 116:
Plik:Defense.gov News Photo 040903-M-1947M-030.jpg|Różne rodzaje zdobycznych RPG-7 w rękach amerykańskich [[United States Marine Corps|marines]] (Irak 2003)
</gallery></center>
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
== Linki zewnętrzne ==
| |||