Trockizm w Polsce: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Zobacz też: linki zewnętrzne |
→II Rzeczpospolita: martwy link, , szablon |
||
Linia 4:
== II Rzeczpospolita ==
W okresie międzywojennym istniało kilka
Trockizm w Polsce ograniczał się głównie do środowisk drobnych żydowskich rzemieślników i robotników{{wątpliwe}}. W 1933 w Warszawie zorganizowano cztery spotkania agitacyjne, w których udział wzięło kilkaset osób. Na Pradze istniały dwie komórki trockistowskie. Warszawskie struktury „Opozycji KPP” liczyły wówczas 300 działaczy; dla porównaniu KPP liczyła 1000 osób. W tym okresie z ruchem trockistowskim sympatyzowała część działaczy [[Związek Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej „Spartakus”|ZNMS „Spartakus”]] w tym [[Krzysztof Kamil Baczyński]] i [[Konstanty Jeleński]]<ref>Ludwik Hass, Trockizm w Polsce (do 1945 r.), Oblicza lewicy. Losy idei i ludzi, Warszawa 1992, s. 208</ref>. 8 maja 1935 10 warszawskich działaczy zostało skazanych na wyrok 5 lat więzienia za udział w organizacji trockistowskiej. 6 lutego 1939 warszawska policja zorganizowała kolejną akcję przeciwko trockistom, zatrzymano około 70 działaczy Bolszewików-Leninistów. Wielu{{doprecyzuj}} działaczy trockistowskich znalazło się na listach osób przeznaczonych do aresztowania w warunkach wojennych. Po [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] w [[getto warszawskie|warszawskim getcie]] trockiści w warunkach podziemnych zaczęli wydawać dwa pisma: „Czerwony Sztandar” i „Przegląd Marksistowski”<ref>Prasa polska 1939-1945, pod red. J.. Łojka, Warszawa 1980, s. 120</ref>. Na terenach zajętych przez [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związek Radziecki]] niemalże wszyscy działacze organizacji trockistowskich zostali aresztowani
== Polska Rzeczpospolita Ludowa ==
|