22 Dywizja Piechoty Górskiej: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Obsada personalna Kwatery Głównej 22 DPG: drobne merytoryczne |
m →Kampania wrześniowa 1939 roku: szablon |
||
Linia 82:
== Kampania wrześniowa 1939 roku ==
{{osobny artykuł|Kampania wrześniowa}}
22 Dywizja Piechoty Górskiej wchodziła początkowo w skład [[Armia „Karpaty”|Armii „Karpaty”]]. Według planów Naczelnego Wodza marszałka [[Edward Śmigły-Rydz|Edwarda Rydza-Śmigłego]] dywizja miała zostać przydzielona jako odwód do [[Armia Łódź|Armii „Łódź”]] gen. dyw. [[Juliusz Rómmel|Juliusza Rómmla]], lecz opóźnione wskutek zbyt późnego zmobilizowania oraz ciągłych bombardowań linii kolejowych transporty jej oddziałów nigdy nie dotarły do celu. W pierwszych dniach września koncentrowała się więc w rejonie [[Krzeszowice|Krzeszowic]] i [[Trzebinia|Trzebini]]. Już 2 września dywizja została przeniesiona do [[Armia „Kraków”|Armii „Kraków”]] gen. [[Antoni Szylling|Antoniego Szyllinga]] w celu zastąpienia zniszczonej [[7 Dywizja Piechoty (II RP)|7 DP]]{{fakt}}. Początkowo przewidziana była do odwodu południowego Armii wraz z [[38 Dywizja Piechoty (II RP)|38 DP]] do osłony jej skrzydła od północy na styku z Armią „Łódź”.
2 września wyładowała się w rejonie [[Olkusz]]a. Wcześniej wydzielono z niej w celu wzmocnienia południowego odcinka frontu po batalionie z 5 i 6 pułku Strzelców Podhalańskich i skierowano do [[156 Pułk Piechoty (II RP)|156 pp]] ppłk [[Ignacy Młyniec|Ignacego Młyńca]]. Dywizja rozwinęła się obronnie wokół Olkusza w oczekiwaniu na oddziały [[Grupa Operacyjna „Śląsk”|GO „Śląsk”]] gen. bryg. [[Jan Jagmin-Sadowski|Jana Jagmina-Sadowskiego]]. Stanowiła najbardziej wysuniętą na północ wielką jednostkę z Armii „Kraków”. 4 września otrzymała rozkaz odwrotu nad [[Nida (dopływ Wisły)|Nidę]] w kierunku [[Pińczów|Pińczowa]] i [[Miechów|Miechowa]]. 8 września skierowała się na [[Stopnica|Stopnicę]]. Po drodze dowódca skierował dywizję na opanowane przez niemieckie oddziały pancerne [[Busko-Zdrój|Busko]]. Zamierzał poprzez chrzest bojowy wzmóc morale swoich żołnierzy. Przed wykonaniem ataku, myśląc, że dywizja została okrążona, rozdzielił swoje oddziały, pozbawiając się w ten sposób wpływania na całość jednostki. Pod wieczór stan dywizji był bliski paniki. W Busku Niemców nie było, podjęto więc marsz na Stopnicę. 9 września nastąpiło spotkanie z Niemcami pod [[Bronina|Broniną]], gdzie drogę zastąpił niemiecki dywizjon rozpoznawczy z [[VII Korpus Armijny (III Rzesza)|VII Korpusu Armijnego]] wzmocniony batalionem saperów zmotoryzowanych i czołgami z 5 DPanc. Płk Endel-Ragis – chcąc rozbić Niemców bezustannie zagrażających jego skrzydłu – uzyskał w końcu możliwość realizacji swych planów i po wielokrotnych prośbach wymógł na dowódcy Armii „Kraków” pozwolenie na uderzenie w nocy z 9 na 10 września na [[Staszów]], jednakże tylko częścią 22 DPG. Płk Endel-Ragis defetystycznie nastawiony do zaistniałej sytuacji, podzielił poszczególne pododdziały dywizji i przydzielił je do poszczególnych kolumn (sam znalazł się przy 5 pułku Strzelców Podhalańskich) oraz wydał nie rokujące powodzenia rozkazy do przebijania się.
| |||