Piotr Beczała: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wstępniak
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
m →‎Życiorys: Aktualizacja, przypisy i takie tam
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Link do ujednoznacznienia
Linia 39:
Jest synem Janiny i Antoniego Beczałów; jego matka była krawcową, a ojciec pracował w fabryce tekstylnej w Komorowicach{{odn|Beczała|2022|s=16, 19}}. Jest najstarszy z trojga rodzeństwa: ma młodszą o trzy lata siostrę Krystynę i młodszego o siedem lat brata Arkadiusza{{odn|Beczała|2022|s=18}}. W dzieciństwie udzielał się w [[Harcerstwo|harcerstwie]], śpiewał w szkolnym chórze i nauczył się gry na gitarze{{odn|Beczała|2022|s=28–29}}. Był fanem [[The Beatles]] i [[Procol Harum]]{{odn|Beczała|2022|s=29–30}}.
 
Uczęszczał do technikum mechanicznego (do klasy o profilu „mechaniczna automatyka przemysłowa”) w Czechowicach-Dziedzicach{{odn|Beczała|2022|s=34}}. Na zaproszenie Anny Szostak-Myrczek, dyrygentki szkolnego chóru, dołączył do prowadzonych przez nią Chóru im. Stanisława Moniuszki i Zespołu Muzyki Dawnej Madrygaliści, z którym koncertował po kraju i Europie Zachodniej{{odn|Beczała|2022|s=34–37}}. UkończyłZ zespołu odszedł po roku od rozpoczęcia studiów na [[Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach|AkademięAkademii Muzyczną]]Muzycznej w [[Katowice|Katowicach]], w której uczył się w klasie prof. [[Jan Ballarin|Jana Ballarina]]{{odn|Beczała|2022|s=42–45}}. W okresiePodczas studiów należałasystował równieżjako dośpiewak akademickiejna drużynyegzaminach, siatkarskiej{{odn|Beczała|2022|s=37}}.poza Potym studiachśpiewał wyjechał dow [[LinzFilharmonia Śląska im. Henryka Mikołaja Góreckiego|Filharmonii Śląskiej]]u, gdziea natakże sceniebrał operowejudział Landestheaterw szlifowałzajęciach swóju wokalnyPavla warsztat.Lisiciana Odw 1997Wyższej jestSzkole artystąMuzycznej Operyim. Ferenca Liszta w [[ZurychWeimar]]u.ze Zeoraz względuu na[[Sena warunkiJurinac|Seny wokalne,Jurinac]] w pierwszychMiędzynarodowej latachMuzycznej karierySzkole porównywanyLetniej był dow [[FritzLenk]] Wunderlichi Académie musicale de [[Villecroze]]{{odn|FritzaBeczała|2022|s=50–61, Wunderlicha203}}. Dorabiał jako śpiewak uliczny przy Kärntner Straße w [[Wiedeń|Wiedniu]]{{odn|Beczała|2022|s=41–4257–58}}. Ponadto należał do akademickiej drużyny siatkarskiej{{odn|Beczała|2022|s=37}}.
 
Latem 1992, jeszcze przed zakończeniem studiów, podpisał kontrakt z Landestheater w [[Linz]]u, gdzie początkowo grał drugoplanowe postaci: Dancairo w ''Carmen'', księcia Guidona w ''Złotym koguciku'', mistrza tańca Gastona w ''Schwergewicht oder die Ehre der Nation'' i służącego Hermanna w ''Zbójcach'', a także znalazł się w drugiej obsadzie spektakli: ''Cosi fan tutte'' (jako Ferrand) i ''Sprzedana narzeczona'' (jako Hans){{odn|Beczała|2022|s=68–69, 73, 79}}. W tym okresie zaczął pobierać zajęcia wokalne u Dale’a Fundlinga, wykładowcy szkoły muzycznej Mozarteum w [[Salzburg]]u, z którym współpracował przez kolejne 19 lat{{odn|Beczała|2022|s=81–82}}. W trzecim sezonie pracy w teatrze w Linzu zagrał tytułową rolę w operze ''[[Werher (opera)|Werther]]'' oraz wystąpił jako Tamin w ''[[Czarodziejski flet (KV 620)|Czarodziejskim flecie]]'' i Alfred w ''[[Traviata|Traviacie]]'', a w 1996 wystąpił jako Belmonto w ''[[Uprowadzenie z seraju|Uprowadzeniu z seraju]]''{{odn|Beczała|2022|s=87–89, 98–99, 194}}. W trakcie współpracy z teatrem dorabiał, koncertując z Bruckner Orchester Linz m.in. w centrum festiwalowo-kongresowym Brucknerhaus w Linzu, poza tym wystąpił gościnnie w roli Stanislausa w kilku spektaklach ''Ptasznika w Tyrolu'' w Landestheater w Salzburgu oraz w roli Rinuccio w ''Gianni Schicchi'' w Zürcher Oper, a także zaśpiewał oratorium „Te Deum” Brucknera w koncercie poświęconym pamięci [[Gustav Mahler|Gustava Mahlera]] w [[Opera Wiedeńska|Operze Wiedeńskiej]]{{odn|Beczała|2022|s=95–97, 100–104}}. Z uwagi na swoje warunki wokalne w pierwszych latach kariery porównywany był do [[Fritz Wunderlich|Fritza Wunderlicha]], jednego ze swoich idoli, którymi byli także: [[Hermann Prey]], [[Jan Kiepura]], [[Richard Tauber]], [[Nicolai Gedda]] i [[Rudolf Schock]]{{odn|Beczała|2022|s=41–42, 107–108, 114}}.
Występował m.in. w [[Metropolitan Opera]] (debiut w operze [[Giuseppe Verdi]]ego ''[[Rigoletto]]'' 19 grudnia 2006), [[Covent Garden Theatre]], [[San Francisco Opera]], [[La Scala|La Scali]] (m.in. jako Alfred Germont w operze ''[[Traviata]]'' Verdiego na otwarcie sezonu 2013/2014) i [[Opera Wiedeńska|Operze Wiedeńskiej]]. Występował również na scenach w: [[Amsterdam]]ie, [[Bruksela|Brukseli]], [[Paryż]]u, [[Hamburg]]u, [[Berlin]]ie, [[Frankfurt nad Menem|Frankfurcie nad Menem]], [[Monachium]], [[Genewa|Genewie]], [[Bolonia|Bolonii]] i [[Ateny|Atenach]], a także na festiwalach w [[Salzburg]]u, [[Graz]]ie, [[Lucerna|Lucernie]] i [[Montpellier]]{{odn|Beczała|2022|s=31}}. Koncertował również w wielu prestiżowych salach koncertowych, m.in.: Konzerthaus Berlin, Munich Philharmonic Hall, Herkulessaal w Monachium, Wiener Musikverein, Wiener Konzerthaus, Tonhalle Zürich, Concertgebouw w Amsterdamie, Konserwatorium im. Czajkowskiego w Moskwie oraz w Severance Hall w [[Cleveland]].
 
W 1997 odszedł z Landestheater i został artystą Opery w [[Zurych]]u, w której zadebiutował 4 października 1997 ciepło przyjętą przez publiczność i krytyków rolą Tristana w oratorium ''Zaubertrank/Le vin herbé''{{odn|Beczała|2022|s=98, 110–111}}. W tym samym roku po raz pierwszy wystąpił na Festiwalu w Salzburgu, gdzie zaśpiewał partię Tamina w ''Czarodziejskim flecie'', którą w następnym roku wykonał gościnnie również w Operze Wiedeńskiej{{odn|Beczała|2022|s=95–101, 108}}. W trakcie kontraktu w Zürcher Oper wystąpił również jako Matteo w ''Arabelli'', Camille de Rossillion w ''[[Wesoła wdówka|Wesołej wdówce]]'', Alfred w ''Zemście nietoperza'', książę Mantui w ''[[Rigoletto|Rigoletcie]]'', Gustaw w ''Balu maskowym'', hrabia Neipperg w ''Madame Sans-Gêne'' i Su Czong w ''Krainie uśmiechu''{{odn|Beczała|2022|s=113–114, 117–118, 165}}. Z czasem podpisał z Operą w Zurychu kontrakt rezydencki, który umożliwił mu występy gościnne w innych teatrach, m.in. w Opéra Garnier w Paryżu, La Monnaie w Brukseli czy Theater an der Wien{{odn|Beczała|2022|s=119, 123, 177}}. Uznanie międzynarodowej prasy zdobył tytułową rolą w ''[[Faust|Fauście]]'' w [[Covent Garden|Royal Opera House]] w Londynie, gdzie następnie wystąpił także w ''Cyganerii, Traviacie, Eugeniuszu Onieginie'' oraz ''Romeo i Julii''{{odn|Beczała|2022|s=124–127, 130, 184}}.
Występuje w wielu rolach operowych, m.in. jako: Alfred Germont (''[[Traviata]]''), książę Mantui (''[[Rigoletto]]''), Rudolf (''[[Cyganeria (opera Giacoma Pucciniego)|Cyganeria]]''), Werter (''[[Werther (opera)|Werther]]''), Leński (''[[Eugeniusz Oniegin (opera)|Eugeniusz Oniegin]]''), Vaudémont (''[[Jolanta (opera)|Jolanta]]''), Jenik (''[[Sprzedana narzeczona]]''), Jontek (''[[Halka (opera)|Halka]]''), pasterz (''[[Król Roger (opera)|Król Roger]]''), Tamino (''[[Czarodziejski flet (KV 620)|Czarodziejski flet]]''), Belmonte (''[[Uprowadzenie z seraju]]''), Don Ottavio (''[[Don Giovanni (KV 527)|Don Giovanni]]''), Orombello (''[[Beatrice di Tenda]]''), włoski śpiewak (''[[Kawaler srebrnej róży]]''), Camille de Rosillon (''[[Wesoła wdówka]]''), Cavaradossi (''[[Tosca]]'') i Rodolf (''Luisa Miller''){{odn|Beczała|2022|s=10–11}}.
 
W stycznia 2006 zadebiutował w [[La Scala|La Scali]] rolą księcia Mantui w operze [[Giuseppe Verdi]]ego ''[[Rigoletto]]''{{odn|Beczała|2022|s=133, 138–140}}. W tej samej roli po raz pierwszy wystąpił również w grudniu 2006 w [[Metropolitan Opera]], w której w kolejnych sezonach wystąpił m.in. w: ''Rusałce, Romeo i Julii, Adrianie Lecouvreur, Manonie Lescaut, [[Łucja z Lammermooru|Łucji z Lammermooru]]'' i ''Eugeniuszu Onieginie''{{odn|Beczała|2022|s=133, 140—145, 182, 193, 196–199}}. W 2007 wystąpił jako książę Mantui w ''Rigoletcie'' w [[Teatr Wielki w Warszawie|Operze Narodowej w Warszawie]] oraz zaśpiewał w ramach [[Koncerty Poznańskie|Koncertów Poznańskich]] z orkiestrą [[Filharmonia Poznańska im. Tadeusza Szeligowskiego|Filharmonii Poznańskiej]] w [[Aula Uniwersytecka w Poznaniu|Auli Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza]] w [[Poznań|Poznaniu]]. 30 marca 2008 wystąpił w Operze Narodowej w Warszawie jako sir Edgardo di Ravenswood w ''[[Łucja z Lammermooru|Łucji z Lammermooru]]'' [[Gaetano Donizetti]]ego. Również w 2008 wydał swój debiutancki album studyjny pt. ''Salut''{{odn|Beczała|2022|s=276}}.
W kwietniu 2013 wystąpił z arią „Dein ist mein genzes Herz” z ''Krainy uśmiechu'' na uroczystości otwarcia Teatru Muzycznego w Linzu{{odn|Beczała|2022|s=100}}.
 
W 2010 został odznaczony [[Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”|Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”]]<ref name="Gloria">{{Cytuj stronę|tytuł = MKiDN – Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis |data dostępu = 2019-02-18 |url = http://www.mkidn.gov.pl/pages/strona-glowna/ministerstwo/odznaczenia/medal-zasluzony-kulturze---gloria-artis.php |język = pl}}</ref>, a także wydał drugi solowy album pt. ''Slavic Opera Arias'' nagrany z Polską Orkiestrą Radiową{{odn|Beczała|2022|s=276}}. W sezonie 2011/2012 został zaangażowany do roli Rudolfa w ''Cyganerii'' w La Scali{{odn|Beczała|2022|s=140}}. 24 listopada 2012 zagrał w Teatrze Wielkim w Warszawie koncert z okazji jubileuszu 20-lecia debiutu operowego<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.teatrwielki.pl/repertuar/koncert/kalendarium/koncert_jubileuszowy_piotra_beczaly.html?kid=980 | tytuł = Koncert jubileuszowy Piotra Beczały | opublikowany = teatrwielki.pl | data dostępu = 2013-02-01 | archiwum = https://web.archive.org/web/20130405133833/http://www.teatrwielki.pl/repertuar/koncert/kalendarium/koncert_jubileuszowy_piotra_beczaly.html?kid=980 | zarchiwizowano = 2013-04-05 }}</ref>{{odn|Beczała|2022|s=16-147}}. W 2013 z okazji 200. rocznicy urodzin [[Giuseppe Verdi]]ego nagrał album pt. ''Verdi'' z Polską Orkiestrą Radiową oraz wystąpił w dwóch operach twórcy: ponownie jako książę w ''Rigoletcie'' w Metropolitan Opera oraz jako Alfred Germont w ''[[Traviata|Traviacie]]'' w La Scali, z którą zakończył współpracę po sezonie 2013/2014{{odn|Beczała|2022|s=140, 148–151, 155–156, 276}}. Również w 2013 nagrał i wydał album pt. ''Twoim jest serce me (W hołdzie Richardowi Tauberowi)''{{odn|Beczała|2022|s=220–222}}. 19 kwietnia 2014 wystąpił na Nadzwyczajnej Gali Operowej zorganizowanej w hołdzie [[Richard Tauber|Richardowi Tauberowi]] w [[Opera Wrocławska|Operze Wrocławskiej]] we [[Wrocław]]iu. W 2015 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]] przez prezydenta [[Bronisław Komorowski|Bronisława Komorowskiego]]{{odn|Beczała|2022|s=248}}, a także {{fakt|zaśpiewał w koncercie „Arie Oper Świata” w ramach XIX Letniego Festiwalu [[Opera Krakowska|Opery Krakowskiej]] na [[Zamek Królewski na Wawelu|Dziedzińcu Arkadowym Zamku Królewskiego na Wawelu]]}}, wystąpił w ''Wertherze'' podczas Festiwalu w Salzburgu i wydał album pt. ''The French Collection''{{odn|Beczała|2022|s=194, 276}}. W maju 2016 zadebiutował w Semperoper Dresden w tytułowej roli w operze ''Lohendrin''{{odn|Beczała|2022|s=163}}. W 2017 występował w ''Adrianie Lecouvreur'' w Operze Wiedeńskiej{{odn|Beczała|2022|s=164}}. W 2018 otrzymał [[Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”|Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”]]<ref name="Gloria"/> oraz zagrał Edwarda podczas polskiej premiery ''Łucji z Lammermooru'' w Teatrze Wielkim w Warszawie{{odn|Beczała|2022|s=184, 248}}. W 2019 zagrał tytułową rolę w ''Lohendrinie'' podczas Bayreuther Festspiele, a także wystąpił w ''Luisie Miller'' na Festiwalu w Salzburgu, poza tym zadebiutował jako Cavaradossi w ''Tosce'' w Operze Wiedeńskiej oraz wystąpił m.in. w ''Otellu'' w Metropolitan Opera, ''Balu maskowym'' w Deutsche Oper w Berlinie i ''Halce'' w Theater an der Wien{{odn|Beczała|2022|s=163–164, 169, 194, 230, 240, 243–244}}. Na koniec sezonu 2019 otrzymał tytuł ''Kammersänger'' w Operze Wiedeńskiej{{odn|Beczała|2022|s=243}}. W 2020 wystąpił w Operze Narodowej w Warszawie w tytułowej roli w ''Wertherze'' Jules’a Masseneta oraz jako Jontek w ''Halce'' Moniuszki (w ramach koprodukcji z Theater an der Wien), a także nagrał swoją interpretację utworu „Tango milonga” na potrzeby składanki pt. ''95 lat Polskiego Radia''<ref>https://polskieradio.pl/13/53/artykul/2639902,album-95-lat-polskiego-radia-piotr-beczala-i-tango-milonga</ref> oraz wydał album pt. ''Vincerò''{{odn|Beczała|2022|s=219, 226, 245–246, 276}}.
 
17 maja 2022 otrzymał tytuł [[Doktor honoris causa|doktora honoris causa]] macierzystej uczelni<ref name="Katowice">{{Cytuj stronę |url = https://am.katowice.pl/?a=wydarzenie&id_item=17309 |tytuł = Uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa |opublikowany = am.katowice.pl |data dostępu = 2022-05-17 |archiwum = https://web.archive.org/web/20220518190138/https://am.katowice.pl/?a=wydarzenie&id_item=17309 |zarchiwizowano = 2022-05-18}}</ref><ref name="Radio">{{Cytuj stronę |url = https://www.polskieradio.pl/8/404/Artykul/2960474 |tytuł = Piotr Beczała doktorem honoris causa Akademii Muzycznej w Katowicach |opublikowany = polskieradio.pl |data = 2022-05-18 |data dostępu = 2022-05-18 |archiwum = https://web.archive.org/web/20220518185718/https://www.polskieradio.pl/8/404/Artykul/2960474 |zarchiwizowano = 2022-05-18}}</ref>.