Stepan Bandera: Różnice pomiędzy wersjami

'''Stepan Andrijowycz Bandera''', {{w języku|UK|Степан Андрійович Бандера}} (ur. [[1 stycznia]] [[1909]] w [[Uhrynów Stary|Uhrynowie Starym]], zm. [[15 października]] [[1959]] w [[Monachium]]) – [[Ukraińcy|ukraiński]] polityk niepodległościowy o poglądach skrajnie [[nacjonalizm ukraiński|nacjonalistycznych]], przez część badaczy określanych jako pokrewne [[faszyzm]]owi<ref>{{cytuj stronę |url = http://zaxid.net/home/showSingleNews.do?bandera_byl_terroryztaromantykiem__prof_jarozlaw_hrycak&objectId=1171635&lang=pl |tytuł = Bandera był terrorystą-romantykiem – wywiad z prof. Jarosławem Hrycakiem |autor = Marcin Wojciechowski |opublikowany = zaxid.net |data = 2008 |cytat = ''Ideologia i praktyka ukraińskiego nacjonalizmu lat 30. przypomina nazizm, a przede wszystkim włoski faszyzm. '''Ale nie można przeoczyć jego specyficznych ukraińskich korzeni.''' Przed I wojną światową ukraiński nacjonalizm w zaborze austriackim nie był zbyt ksenofobiczny ani agresywny. Był antypolski, co zrozumiałe, ale nie antysemicki. Był to nacjonalizm legalny, działający w ramach prawa, metodami politycznymi. Bandera uznał, że z powodu zbyt łagodnych metod Ukraińcom po I wojnie światowej nie udało się zbudować własnego państwa.'' |data dostępu = 2021-03-14}}</ref><ref>Ukraiński historyk, [[Iwan Łysiak-Rudnycki|Iwan Łysiak-Rudnyćkyj]], uważał, że OUN należy porównywać nie z [[faszyzm włoski|faszyzmem]] czy [[narodowy socjalizm|nazizmem]], a z ugrupowaniami narodowo-radykalnymi, takimi jak [[Chorwacja|chorwaccy]] [[Ustasze]], [[Rumunia|rumuńska]] [[Żelazna Gwardia]], [[Żelazny Wilk|voldemarasowcy]] na [[Litwa|Litwie]], [[strzałokrzyżowcy]] na [[Węgry|Węgrzech]], czy radykalna grup młodych ([[Obóz Wielkiej Polski]], [[Obóz Narodowo-Radykalny|ONR]]) wewnątrz [[Narodowa Demokracja|Narodowej Demokracji]] w Polsce. [[Grzegorz Motyka (historyk)|Grzegorz Motyka]], ''Ukraińska partyzantka 1942–1960'', Warszawa 2006, Wyd. Instytut Studiów Politycznych PAN, [[Oficyna Wydawnicza „Rytm”|Oficyna Wydawnicza Rytm]], {{ISBN|83-88490-58-3}}, s. 52.</ref> lub wprost jako faszystowskie<ref>''ОУН була фашистською орґанізацією. Правда, після Сталінґраду та Курской бітви ОУН почала відходити від фашизму, зокріема після своґо Тріетьоґо Надзвичайноґо Збору в серпні 1943 р. (Однак сам Бандера залішився вірним старій ідеолоґії до кінця)'' – Іван-Павло Хімка, ''Чи українські студії повинні захищати спадщину ОУН-УПА?'', [w:] ''Страсті за Бандерою: статті та есеї'', упоряд.: Т. С. Амар, І. Балинський, Я. Ґрицак, Ґрані-Т 2010, s. 150. (Серія De profundis), {{ISBN|978-966-465-321-0}}, Пер А. Рудлінґ, ''Ющенків фашист: култ Бандери в Україні та Канаді'', tamże s. 237–309.</ref><ref>[http://www.nybooks.com/blogs/nyrblog/2010/feb/24/a-fascist-hero-in-democratic-kiev/ Timothy Snyder, ''A Fascist Hero in Democratic Kiev''].</ref>, jeden z przywódców [[Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów|Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów]], od 1940 r. przywódca jednej z dwóch istniejących [[Frakcja (polityka)|frakcji]] Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów – [[OUN-B]], od 4 kwietnia 1941 przewodniczący Prowodu OUN-B jako odrębnej organizacji, nieoficjalnie zbrodniarz wojenny współodpowiedzialny za ludobójstwo Polaków na Wołyniu i w wschodniej Małopolsce. W styczniu 2010 roku pośmiertnie uhonorowany tytułem [[Bohater Ukrainy|Bohatera Ukrainy]] (decyzja uchylona z przyczyn formalno-prawnych przez sąd administracyjny trzy miesiące później)<ref name=":0" /><ref>{{Cytuj |tytuł = Wayback Machine |data = 2019-08-06 |data dostępu = 2023-03-18 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20190806204712/https://dostup.pravda.com.ua/request/51414/response/123805/attach/3/2281..pdf}}</ref><ref name=":1" />.