Zachariasz Kopysteński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków, drobne merytoryczne
Znacznik: Anulowanie edycji
Linia 1:
[[Plik:Zaharia kopystensky.jpg|mały|192px|<center>Zachariasz Kopysteński</center>]]
 
'''Zachariasz Kopysteński''' (ukr. Захарія Копистенський; ur. w [[Przemyśl]]u, rok nieznany, zm. [[21 marca]] [[1627]] w [[Kijów|Kijowie]]) – [[RusiniUkraina|rusińskiukraiński]]<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = | czasopismo = Slavia Orientalis | wolumin = XIV | wydanie = 3 | strony = 313 | data = 1965 | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | issn = | doi =}}</ref> pisarz, polemista, działacz środowisk [[Prawosławie|prawosławnych]].
 
== Życiorys ==
Linia 8:
Autor traktatów teologicznych: ''Knyha pro wiru jedynu...'' (''Книга про віру єдину...'', 1619–1621), ''Knyha pro prawdywu jednist' prawosławnych chrystyjan'' (''Книга про правдиву єдність православних християн'', 1623), przedmowy do ''Besidy Iwana Zołotoustoho'' (''Бесіда Івана Золотоустого'', 1623) i ''Nomokanona'' (''Номоканон'', 1624), kazań ''Na pohreb J. Płetenećkoho'' (''На погреб Є. Плетенецького'', 1623).
Największe znaczenie miał jego polemiczny utwór ''Palinodija, abo knyha oborony'' (''Палінодія, або книга оборони'', 1621–1622), który stanowił odpowiedź na traktat unijnego działacza [[Leon Krewza|L. Krewzy]] ''Obrona jedności cerkiewnej albo dowody, którymi się pokazuje, iż grecka cerkiew z łacińską ma być zjednoczona. Wilno 1617. '' (''Оборона унії''). ''Palinodija'' skierowana była przeciwko [[katolicyzm]]owi i [[unia brzeska|unii brzeskiej]] i wyrażała ideę zjednoczenia narodów wschodniosłowiańskich. Składa się ze wstępu i 4 części. Autor uważa za zaborczą politykę [[Polska|Polski]] i [[Watykan]]u w stosunku do [[Ruś Kijowska|Rusi Kijowskie]]<nowiki/>jUkrainy i [[Białoruś|Białorusi]], podpierając się fragmentami z dziejów Kościoła, twierdząc, że kłótnie doprowadziły do rozłamu wspólnoty religijnej. W ''Palinodiji'' wykorzystano liczne źródła: utwory antycznych, bizantyjskich i zachodnioeuropejskich historyków, literaturę cerkiewno-historyczną, polskie kroniki, staroruskie [[latopis]]y i ówczesną publicystykę antyunijną. ''Palinodija'' była traktowana jak leksykon, encyklopedia i była chętnie cytowana przez prawosławnych.
 
''Knyha pro prawdywu jednist' prawosławnych chrystyjan'' (''Книга про правдиву єдність православних християн'', 1623), tj. ''Księga o prawdziwej jedności'' składa się z 2 rozdziałów i rozstrzyga kwestię zasad zjednoczenia wyznaniowego, które nie powinno być krzywdzące dla żadnej ze stron. Autor oskarża projekt unijny w Brześciu, w wyniku którego świat prawosławny utracił jedność.