Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
informacje dodatkowe. Znaczniki: Wycofane VisualEditor |
|||
Linia 1:
[[Plik:CouncilOfConstantinople381BnFMSGr510.jpg|thumb|Sobór w Konstantynopolu ogłaszając Symbol w 381 r., bronił prawdy o boskiej naturze [[Duch Święty|Ducha Świętego]]. Ilustracja z IX w. wydania ''Mów teologicznych'' św. [[Grzegorz z Nazjanzu|Grzegorza z Nazjanzu]] ([[330]]-[[390]]). Jako patriarcha Konstantynopola przewodniczył on Soborowi, jednak w wyniku konfliktu został na tymże Soborze usunięty ze swej katedry.]]
'''Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie
W [[Kościół katolicki|Kościele katolickim]] i w [[Prawosławie|Cerkwiach prawosławnych]] jest odmawiane lub śpiewane w liturgii [[Eucharystia (sakrament)|Eucharystii]] (w Kościele łacińskim w niedziele i święta wyższej rangi<ref>{{Cytuj książkę | autor = Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów | tytuł = Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego | miejsce = Rzym | data = 2002 | url = http://knc-torun.pl/files/2012/09/ATT00010.pdf}}</ref>). Autorytet symbolu przyjmuje również [[Wspólnota anglikańska]]<ref>Por. [http://en.wikipedia.org/wiki/Lambeth_Conference#Third_Conference_.28July_3-27.2C_1888.29 Trzecia Konferencja Lambeth]</ref>, a także [[Starokatolicyzm|starokatolicy]], [[Luteranizm|luteranie]]<ref>Por. Jeffrey, David L. ''A Dictionary of biblical tradition in English literature.'' Wm. B. Eerdmans Publishing, 1992. {{ISBN|0-8028-3634-8}}</ref> oraz niektóre inne denominacje [[Protestantyzm|protestanckie]].
|