Biskupin (stanowisko archeologiczne): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycję użytkownika 37.248.220.40 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Luczkab16.
Znacznik: Wycofanie zmian
Linia 35:
 
== Historia badań archeologicznych ==
W 19331932 roku na skutek prac melioracyjno-irygacyjnych poziom wody w [[Jezioro Biskupińskie|Jeziorze Biskupińskim]] obniżył się na tyle, że ponad lustro wody wyłoniły się pozostałości umocnień starożytnej osady. Miejscowi chłopi odnajdywali zabytkowe przedmioty, nie zdając sobie sprawy z ich wartości archeologicznej. Dopiero dzieci uczęszczające do miejscowej szkoły poinformowały o dziwnych znaleziskach nauczyciela [[Walenty Szwajcer|Walentego Szwajcera]], a ten nagłośnił sprawę<ref>{{Cytuj |autor = Jerzy Gąssowski |tytuł = Z archeologią za pan brat |data = 1983 |wydawca = Iskry |miejsce = Warszawa |isbn = 83-207-0361-1 |s = 133}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.muzhp.pl/kalendarium/1238/odkrycie-biskupina-wywiad-1933-8-31.html | tytuł = Wywiad z Wojciechem Piotrowskim – sekretarzem naukowym Muzeum Archeologicznego w Biskupinie | opublikowany = muzhp.pl | archiwum = https://web.archive.org/web/20141006093553/http://www.muzhp.pl/kalendarium/1238/odkrycie-biskupina-wywiad-1933-8-31.html | zarchiwizowano = 2014-10-06}}.</ref>. O odkryciu wystających z wody drewnianych bali powiadomił on prof. [[Józef Kostrzewski|Józefa Kostrzewskiego]] z Poznania. Badania wykopaliskowe zostały zainicjowane w roku 1934 i kontynuowano je do wybuchu II wojny światowej. Początkowo ekspedycja dysponowała skromnymi środkami. 22 czerwca 1934 sześcioosobowa ekipa archeologów rozpoczęła prace wyposażona w 360&nbsp;zł z dwudziestoma bezrobotnymi mężczyznami z [[Gąsawa|Gąsawy]] i Biskupina do pomocy. Do 1939 prace prowadzono po kilka miesięcy rocznie. Ekspedycją wykopaliskową Uniwersytetu Poznańskiego kierowali prof. [[Józef Kostrzewski]] i dr [[Zdzisław Rajewski]]<ref name=raje>{{cytuj |autor = [[Zdzisław Rajewski]] |tytuł = 10000 lat Biskupina i jego okolic |wydawca = Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych |miejsce = Warszawa |data = 1965 |s = 5–6}}</ref>.
 
W czasie wojny, w latach 1939–1942, specjalny niemiecki oddział SS-Ausgrabung Urstätt, pod dowództwem [[Hauptsturmführer]]a prof. [[Hans Schlief|Hansa Schleifa]] prowadził wykopaliska na terenie osady biskupińskiej w celu wykazania jej [[Pragermanie|pragermańskości]]<ref>{{Cytuj |url = http://web.archive.org/web/20151117235401/http://esensja.stopklatka.pl/varia/publicystyka/tekst.html?id=5252 |tytuł = Biskupin: Prasłowiański mit |autor = Michał Foerster |opublikowany = Esensja |data dostępu = 2014-09-30}}</ref>. Po wojnie ukuto teorię, że ponieważ niemieckie badania nie przyniosły oczekiwanych rezultatów, okupant postanowił zlikwidować stanowisko poprzez zasypanie go ziemią i piaskiem. Efektem miało być to, że część odsłoniętych przed wojną znalezisk nie nadawała się do ponownej ekspozycji<ref>{{Cytuj |autor = Jerzy Gąssowski |tytuł = Z archeologią za pan brat |data = 1983 |wydawca = Iskry |miejsce = Warszawa |isbn = 83-207-0361-1 |s = 134}}</ref>. <!-- To nie jest prawda. Zasypywanie piaskiem miało cele konserwacyjne. Informację o niszczeniu podał Witold Hensel, co później zostało zdementowane. -->Następnie polscy archeolodzy pod kierunkiem [[Zdzisław Rajewski|Zdzisława Rajewskiego]] wznowili badania i kontynuowali je do roku 19741975 (w 19501949 otwarto muzeum, a w 1951 studencki obóz archeologiczny{{r|raje}}). Ogółem przebadano ok. 3/4 powierzchni osady. Obecnie większa część obiektu ponownie została zasypana ziemią i torfem<ref>[[Wiesław Zajączkowski]]. Dyrektor Muzeum Archeologicznego w Biskupinie. Biskupin Pomnik Historii. 80 lat badań (1934–2014), 2014-09-01.</ref>.
 
Badania w Biskupinie – zarówno w okresie międzywojennym, jak i po wojnie – były przykładem najwyższego możliwego wówczas poziomu metodycznego prowadzenia wykopalisk. W Biskupinie w okresie międzywojennym zainicjowano interdyscyplinarne badania [[paleoekologia|paleoekologiczne]], dokonywano eksperymentów archeologicznych, kładąc w ten sposób podwaliny pod polską [[archeologia eksperymentalna|archeologię eksperymentalną]]. [[Wojciech Kóčka]] w czasie tych badań po raz pierwszy w Polsce zastosował fotografię dokumentacyjną, wykonywaną aparatem fotograficznym wyniesionym [[balon]]em wypełnionym [[wodór|wodorem]]<ref>{{Cytuj |autor = Dorota Ławecka |tytuł = Wstęp do archeologii |data = 2009 |wydawca = PWN |miejsce = Warszawa |isbn = 978-83-01-13966-7 |s = 57}}</ref>.