Wiktor Poliszczuk: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m malarzBOT: standaryzuję wywołanie link-interwiki
Nie mógł pracować jako radca prawny bowiem zawód ten został utworzony ustawą w roku 1984 a Poliszczyk już 1981 wyjechał do Kanady
Znaczniki: Wycofane VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 21:
Pochodził z mieszanej rodziny polsko-ukraińskiej, sam określał się jako "prawosławny Ukrainiec"<ref>W. Poliszczuk, ''Gorzka prawda. Zbrodniczość OUN-UPA'', Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej, Toronto 1997, s. 14.</ref>. Posiadał obywatelstwo polskie i [[Kanada|kanadyjskie]]<ref name="ND">{{cytuj pismo|nazwisko=Baranowski|imię=Z. |tytuł=Zmarł Wiktor Poliszczuk|czasopismo=[[Nasz Dziennik]]|numer=270 (3287)|data=19.11.2008|url=http://stary.naszdziennik.pl/index.php?typ=po&dat=20081119&id=po22.txt}}</ref>. Ojciec Bartłomiej, matka Aniela (Nina) z Witkowskich<ref>Wiktor Poliszczuk, ''Gorzka prawda'', wyd. II, Antyk, Warszawa 2006, s. 14.</ref>. Ojciec, do 1934 r. [[wójt]] gminy [[Dubno (miasto)|Dubno]], po [[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę]] został aresztowany przez [[NKWD]], a w kwietniu 1940 r. rozstrzelany bez sądu<ref>W. Poliszczuk: ''Gorzka prawda...'', s. 16.</ref><ref>Na tzw. [[Ukraińska Lista Katyńska|Ukraińskiej Liście Katyńskiej]] pod nr 2343 figuruje Bartłomiej Poleszuk (Poliszuk) [https://web.archive.org/web/20190331224951/http://katyn.ipn.gov.pl/download/42/13503/ZESZYT04-StraceninaUkrainie.pdf ''Listy katyńskiej ciąg dalszy. Straceni na Ukrainie''] s.74.</ref>. 13 kwietnia 1940 Wiktor wraz z matką i siostrami został wywieziony do [[Kazachstan]]u, gdzie przebywał do listopada 1944. Potem rodzina przesiedliła się do [[Obwód dniepropetrowski|obwodu dniepropetrowskiego]] [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|USRR]]. W 1946 r. Poliszczukowie przybyli do Polski<ref>"Мой отец - украинец, мать - полька, венчались в православной церкви и по традиции, бытовавшей на Волыни, семья стала украинской. Рос я в многонациональном окружении - среди украинцев, поляков, евреев, чехов и не было ни одного случая, чтобы ссоры между детьми носили какую-нибудь национальную окраску, никто никого не называл "ляхом", "хохлом", "жиденком" или "пепичком". Также вели себя и взрослые: если и были ссоры (преимущественно между женщинами), то они тоже никогда не касались национального происхождения. Наша семейная жизнь проходила в согласии, во время католических праздников нас приглашали к себе католики-поляки, в свою очередь, во время православных праздников мои отец с матерью устраивали угощение у нас в доме. В 1940 году большевистская власть депортировала нас на север Казахстана, среди депортированных было около 85% поляков, где-то 10% - украинцев и некоторое количество белорусов и евреев. Было время, когда мы жили в бараке, в котором ютилось более 300 человек и не случалось, чтобы возникали ссоры на национальной почве. Итак, я вырос и возмужал, относясь к людям без оглядки на их национальную или вероисповедную принадлежность. С ноября 1944 по март 1946 года мы жили на левобережье Украины, на Днепропетровщине, и представьте себе, что там никто даже не слышал о том, что творилось на Волыни и в Галиции во время войны. '''Об этих событиях я впервые узнал от своей тетки по матери, когда в 1946 году мы приехали в Польшу'''. Это было для меня сильным потрясением, ужасом, я не верил, что такое могло быть." Bogdan Bezpałko wywiad z Wikorem Poliszczukiem [https://web.archive.org/web/20080404115018/http://www.e-journal.ru/bzarub-st4-11.html ''Евразийский Вестник'' Nr 11 ''Журнал теории и практики Евразийства''] {{lang|ru}}</ref>.
 
Po ukończeniu w 1950 r. Liceum Pedagogicznego w [[Legnica|Legnicy]] pracował jako nauczyciel języka rosyjskiego w Gimnazjum Kamieniarskim w [[Jawor (miasto)|Jaworze]]. Po ukończeniu studiów na [[Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Prawa]] [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytetu Wrocławskiego]] i uzyskaniu tytułu magistra otrzymał [[nakaz pracy]] w prokuraturze powiatowej w Jaworze, gdzie doszedł do rangi [[Prokurator|podprokuratora]]<ref>W. Poliszczuk, ''List otwarty do docenta Ryszarda Torzeckiego'', ''Na rubieży'', Nr 55, s. 5 [https://web.archive.org/web/20150313180814/http://w.kki.com.pl/pioinf/przemysl/dzieje/rus/list1.html wersja elektroniczna]</ref>. Następnie pracował jako [[radca prawny]] i [[adwokat]]; z Polski wraz z rodziną wyemigrował do [[Kanada|Kanady]] w 1981 r.<ref name="ND"/>
 
Na emigracji rozpoczął pracę jako [[Korekta tekstu|korektor]] techniczny w wydawanym w [[Toronto]] [[tygodnik]]u [[diaspora (naród)|diaspory ukraińskiej]] ''{{link-interwiki|Nowyj szlach|tekst=Новий Шлях|Q=Q12133958}}'' ([[język polski|pol.]] ''Nowa Droga''), związanym z emigracyjnym [[OUN-M]]<ref>"Именно поэтому, когда в 1981 году я с женой и детьми эмигрировал в Канаду, меня взяли на работу как технического корректора в мельниковский (его издавали сторонники фракции ОУН А.Мельника) еженедельник "Новый Шлях", который выходил в Торонто. Именно в редакции этого еженедельника я наткнулся на украинскую националистическую литературу и на подшивку довоенного периода". Wywiad z Wiktorem Poliszczukiem: [https://web.archive.org/web/20080404115018/http://www.e-journal.ru/bzarub-st4-11.html ''Евразийский Вестник'' Nr11 ''Журнал теории и практики Евразийства''] {{lang|ru}}</ref>. Jak stwierdził, wówczas zainteresował się i rozpoczął badania nad [[nacjonalizm ukraiński|nacjonalizmem ukraińskim]]<ref name="ien">{{cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20090303073803/http://ien.pl/index.php/archives/1217|tytuł=Wiktor Poliszczuk - historyk przemilczanych zbrodni|autor=[[Bogumił Grott]]|data=2008-12-05|język=pl|data dostępu=2008-12-16}}</ref><ref>Именно в редакции этого еженедельника я наткнулся на украинскую националистическую литературу и на подшивку довоенного периода. Читая эти материалы, я ужаснулся тому шквалу ненависти, который бушевал в ней ко всему польскому и русскому. Кроме того, украинское окружение в Торонто питало и проявляло ненависть по отношению к полякам и русским. Все это и побудило меня заняться украинским национализмом, я начал собирать материалы, касающиеся этой темы, поднял довоенные публикации изданий этого движения.[https://web.archive.org/web/20080404115018/http://www.e-journal.ru/bzarub-st4-11.html ''Евразийский Вестник'' Nr11 ''Журнал теории и практики Евразийства''] {{lang|ru}}</ref>, którego ofiarą padła siostra jego matki (zamordowana za publiczne używanie języka polskiego)<ref name="ien" />. Tak opisał motywy podjęcia badań nad zagadnieniem nacjonalizmu ukraińskiego: