Carl Barks: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięto kategorię "Drwale"; Dodano kategorię "Amerykańscy drwale" za pomocą HotCat |
Funkcja sugerowania linków: dodane 2 linki. |
||
Linia 39:
=== Początki kariery ===
Pierwsze rysunki Barks zaczął tworzyć w 1911 roku, podczas pobytu rodziny w Kalifornii, jednak, nie licząc krótkiego epizodu związanego z pobytem w San Francisco, traktował swoje komiksy jako hobby i odskocznię od rzeczywistości<ref>Po latach Barks wspominał żartobliwie, że gdyby nie odrobina humoru, jaką wnosiły do jego życia komiksy, prawdopodobnie postradałby rozum.</ref>. Sytuacja zmieniła się, kiedy tworzonymi przez niego pracami zainteresowali się wydawcy lokalnej gazety „Judge”. W 1928 roku rysownik nawiązał współpracę z wydawanym w Minneapolis pismem dla mężczyzn „Calgary-Eye-Opener”, jego rysunki okazjonalnie ukazywały się również w innych gazetach lokalnych. Dzięki rysunkom do jego kieszeni wpływało co miesiąc ok. 90 dolarów, co było, jak na tamte czasy, dość znaczną sumą. Sukces zawodowy nie szedł w parze z udanym życiem osobistym: związek Carla z Pearle rozsypał się ostatecznie w 1929 roku, czego skutkiem była [[separacja (prawo)|separacja]] i, rok później, rozwód. Wydarzenie to odbiło się na psychice Barksa: pogrążony w depresji powrócił do rodzinnego Oregonu, co wiązało się również z kolejną utratą pracy. Brak funduszy skłonił go wkrótce do kolejnej zmiany miejsca zamieszkania – przeprowadził się do [[Minneapolis]], gdzie ponownie znalazł zatrudnienie, tym razem już na pełny [[Etat (wojsko)|etat]], w redakcji „Calgary-Eye-Opener”. Od tego momentu można mówić o początku jego profesjonalnej kariery.
Pobyt w Minneapolis wiązał się również z kolejnym ważnym wydarzeniem w życiu prywatnym artysty. W redakcji „Calgary-Eye-Opener” spotkał pracującą tam wówczas Clarę Balken. Z czasem znajomość przerodziła się w miłość – para pobrała się kilka lat później, w 1938 roku.
Linia 49:
=== „The Duck Man” ===
[[Plik:Carl Barks and Burne Hogarth.jpg|thumb|400px|Carl Barks (z lewej) i [[Burne Hogarth]] podczas [[konwent fanów|konwentu]] [[San Diego Comic-Con|Comic-Conu]] w 1982]]
Na przełomie 1942 i 1943 roku Carl Barks nawiązał współpracę z wydawnictwem [[Western Publishing]], poszukującym rysowników chętnych podjęcia się tworzenia nowych komiksów z Kaczorem Donaldem. Tak oto, od wydanego w kwietniu 1943 komiksu ''The Victory Garden'' (z Donaldem i zapożyczonymi od [[Al Taliaferro|Ala Taliaferro]] [[Hyzio, Dyzio i Zyzio|Siostrzeńcami]] w rolach głównych), rozpoczęła się mająca trwać blisko trzy dekady współpraca Barksa z [[Western]] Publishing.
22 lipca 1947 roku Carl Barks ukończył pracę nad liczącym dwadzieścia stron komiksem ''Christmas On Bear Mountain''. Wydane w grudniu tego samego roku dzieło okazało się jednym z najważniejszych w jego dorobku. Zadebiutowała w nim postać [[Sknerus McKwacz|Sknerusa McKwacza]] – najbogatszego kaczora świata, wujka Donalda oraz Siostrzeńców. Komiks odniósł duży sukces wśród czytelników, oczywistym stało się więc, że kariera Sknerusa nie może zakończyć się, jak pierwotnie planowano, na jednym „występie”. Zaczęły ukazywać się więc kolejne historyjki: ''The Old Castle's Secret'' (pl. [[Tajemnica starego zamczyska]], Kaczogród. Carl Barks tom 9, czerwiec 1948), ''Foxy Relations'' (pl. ''Polowanie na lisa'' KD 20/96, listopad 1948) oraz ''Race to the South Seas'' (grudzień 1948). Z biegiem lat kariera McKwacza nabierała tempa, jego postać zyskała najbardziej znaną dziś cechę charakteru: stawał się coraz bardziej skąpy. W wydanym w sierpniu 1949 komiksie ''Voodoo Hoodoo'' po raz pierwszy czytelnicy poznali fragment jego bogatej w przygody młodości – z biegiem lat Barks wracał do tej tematyki jeszcze wielokrotnie (a wraz z nim inni rysownicy, z [[Don Rosa|Donem Rosą]] na czele). Wydany w 1950 roku komiks ''The Magic Hourglass'' (pl. ''Zaklęta klepsydra'', KD 2/09) był pierwszą pracą, której głównym bohaterem nie był już Donald, lecz właśnie Sknerus. Począwszy od tego czasu można zaobserwować przenoszenie punktu ciężkości: coraz częściej historie tworzone przez Barksa koncentrowały się na przygodach starego McKwacza. Dotychczasowa postać pierwszoplanowa, Donald, choć wciąż istotna dla fabuły, musiała zadowolić się rolą drugoplanową.
| |||