Zbigniew Preisner: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 72307401 autorstwa Rchrabal (dyskusja), Potrzebne źródło
Znacznik: Anulowanie edycji
brak potwierdzenia a podanych źródłach, przywrócenie danych w infoboxie
Linia 12:
|miejsce śmierci =
|zawód = [[kompozytor]]
|współmałżonek = Ewa Preisner
|lata aktywności = od 1977
|odznaczenia = {{order|OOP|KO}} {{order|GA|Z}} {{order|OHG}}
Linia 28:
Z początkiem lat dziewięćdziesiątych XX w. Preisner stał się znany na świecie. W tym okresie napisał muzykę do filmów różnych reżyserów, m.in. do filmu ''[[Prominent]]'' [[John Irvin|Johna Irvina]], do ''[[Zabawa w Boga|Zabawy w Boga]]'' brazylijskiego reżysera [[Héctor Babenco|Héctora Babenco]], do filmów [[Agnieszka Holland|Agnieszki Holland]], do ''[[Skaza (film)|Skazy]]'' [[Louis Malle|Louisa Malle]], do filmu ''[[Kiedy mężczyzna kocha kobietę]]'' [[Luis Mandoki|Luisa Mandokiego]] itd. W sumie skomponował muzykę do ponad 80 filmów.
 
{{fakt|W 1994 zdobył [[César (nagroda filmowa)|Césara]] za muzykę do filmu ''[[Trzy kolory. Czerwony]]'', w 1995 za kompozycję do filmu [[Jean Becker (reżyser)|Jeana Beckera]] ''[[Élisa]]''. W 1997 zdobył [[Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie|Srebrnego Niedźwiedzia]] na Festiwalu Berlińskim za ''[[Wyspa przy ulicy Ptasiej|Wyspę przy ulicy Ptasiej]]''.}} Trzykrotnie (1991, 1992, 1993) został uznany za Najwybitniejszego Kompozytora Muzyki Filmowej przez Stowarzyszenie Krytyków Filmowych w Los Angeles. Kilka razy był nominowany do [[Złoty Glob|Złotego Globu]]:{{fakt| w 1992 roku za muzykę do filmu ''Zabawa w Boga'' oraz 1994 za ''[[Trzy kolory. Niebieski]]''. W}} 2016 otrzymał nagrodę Cinema Brazil Grande Prize za muzykę do filmu The history of eternity #<ref>{{Cytuj |tytuł = Festiwal Muzyki Filmowej w Krakowie |data dostępu = 2023-11-13 |opublikowany = fmf.fm |url = http://fmf.fm/goscie/zbigniew-preisner}}</ref>W 2018 na międzynarodowym festiwalu filmowym w Hajfie odebrał nagrodę za wybitne zasługi dla muzyki filmowej #<ref>{{Cytuj |tytuł = From Poland to Haifa, Preisner performs his music |data = 2018-09-29 |data dostępu = 2023-11-13 |opublikowany = The Jerusalem Post {{!}} JPost.com |url = https://www.jpost.com/israel-news/culture/from-poland-to-haifa-preisner-performs-his-music-568289 |język = en-US}}</ref>, a w 2022 nagrodę honorową za osiągnięcia życia podczas międzynarodowego festiwalu w Izmirze #<ref>{{Cytuj |tytuł = İzmir to host Int’l Film and Music Festival |data = 2022-06-07 |data dostępu = 2023-11-13 |opublikowany = Hürriyet Daily News |url = https://www.hurriyetdailynews.com/izmir-to-host-intl-film-and-music-festival-174358 |język = en}}</ref>.
 
1 października 1998 w [[Teatr Wielki w Warszawie|Teatrze Wielkim w Warszawie]] odbyła się prapremiera ''[[Requiem dla mojego przyjaciela]]'' (ponownie z udziałem Elżbiety Towarnickiej). Początkowo miało stanowić narrację do kolejnego scenariusza Piesiewicza, ale po śmierci Kieślowskiego stało się dziełem poświęconym pamięci zmarłego. Wkrótce potem ukazał się album: pierwsza niefilmowa płyta Preisnera. W 1999 roku Preisner napisał ''[[10 łatwych utworów na fortepian]]'', które następnie ukazały się na płycie w wykonaniu [[Leszek Możdżer|Leszka Możdżera]]. W tym samym roku powstał album ''[[Moje kolędy na koniec wieku]]'', na którym znalazła się między innymi znana ''[[Kolęda dla nieobecnych]]'' z tekstem [[Szymon Mucha|Szymona Muchy]].
 
{{fakt|W 2001 roku prowadził program ''Historia muzyki popularnej'' w radiu [[RMF FM]]. W 2006 roku wystąpił z orkiestrą wraz z [[David Gilmour|Davidem Gilmourem]] w koncercie w Gdańsku,}} w 2016 roku wystąpił wraz z orkiestrą NFM z Davidem Gilmourem we Wrocławiu #<ref>{{Cytuj |tytuł = David Gilmour zagrał we Wrocławiu! |data dostępu = 2023-11-13 |opublikowany = www.tuwroclaw.com |url = https://www.tuwroclaw.com/wiadomosci,david-gilmour-zagral-we-wroclawiu,wia5-3267-29181.html |język = pl}}</ref>.
 
Został członkiem komitetu poparcia [[Bronisław Komorowski|Bronisława Komorowskiego]] przed przyspieszonymi [[Wybory prezydenckie w Polsce w 2010 roku|wyborami prezydenckimi 2010]]<ref>{{cytuj |url=https://web.archive.org/web/20140904063114/http://wybory.onet.pl/prezydenckie-2010/aktualnosci/komitet-poparcia-bronislawa-komorowskiego,5,3225747,aktualnosc.html |tytuł=Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego |data=2010-05-16 |opublikowany=[[onet.pl]] |data dostępu=2014-04-26}}</ref> i przed [[Wybory prezydenckie w Polsce w 2015 roku|wyborami w 2015]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.dziennikpolski24.pl/artykul/3776687,nowy-czyli-stary-komitet-poparcia-prezydenta,id,t.html|tytuł=Nowy, czyli stary komitet poparcia prezydenta|data=7 marca 2015|opublikowany=dziennikpolski24.pl|data dostępu=2015-03-10}}</ref>. Postanowieniem z 24 kwietnia 2012 „za wybitne zasługi dla polskiej i światowej kultury, za osiągnięcia w pracy twórczej i artystycznej” został przez prezydenta RP Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Oficerskim [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]]<ref>{{Monitor Polski|2012|773}}</ref>. Uroczystość uhonorowania odbyła się 3 maja 2012<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.prezydent.pl/archiwum-bronislawa-komorowskiego/aktualnosci/ordery-i-odznaczenia/art,1087,odznaczenia-z-okazji-swieta-3-maja.html|tytuł=Odznaczenia z okazji Święta 3 Maja|praca=2012-05-03|opublikowany=Prezydent.pl|data dostępu=2012-05-04}}</ref>.