Jan Cybis: Różnice pomiędzy wersjami

W 1921 r. odbył się [[plebiscyt na Górnym Śląsku]], którego wynik miał zadecydować o przynależności państwowej tego regionu. W jego zasięgu znalazła się tylko część [[Powiat prudnicki|powiatu prudnickiego]]. Wróblin znalazł się po stronie wschodniej, w obszarze objętym plebiscytem. Cybis był jednym z emigrantów, którzy powrócili do rodzinnych miejscowości by opowiedzieć się za przyłączeniem Górnego Śląska do [[II Rzeczpospolita|Polski]]. Ostatecznie, zgodnie z wynikiem plebiscytu, okolice [[Prudnik]]a pozostały w [[Republika Weimarska|Rzeszy Niemieckiej]]{{odn|Bujak|2013|s=47}}. Cybis porzucił studia na niemieckiej uczelni, przyjął polskie obywatelstwo, i przeniósł się na [[Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie|Akademię Sztuk Pięknych]] w [[Kraków|Krakowie]], gdzie w latach 1921–1924 szkolił się w pracowniach [[Józef Mehoffer|Józefa Mehoffera]], [[Ignacy Pieńkowski|Ignacego Pieńkowskiego]] i [[Józef Pankiewicz|Józefa Pankiewicza]].<ref>Porzucenie przez Cybisa studiów prawniczych i podjęcie studiów dziedzinie malarstwa było dla jego rodziców trudne do przyjęcia. Opisała to [[Monika Małkowska]] w artykule w dzienniku "[[Rzeczpospolita (gazeta)|Rzeczpospolita]]" następująco :[...]>>Cybisa dręczyły wyrzuty [[sumienie|sumienia]], kiedy bez wiedzy ojca przerwał naukę [[Nauki prawne|prawa]] i przeniósł się do [[wrocław]]skiej [[Państwowa Akademia Sztuki i Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu|Akademii Sztuk Pięknych i Przemysłu Artystycznego]]. Gdy rodzina została poinformowana o zmianie życiowych planów Jana, przyjęto to jak [[Katastrofa|tragedię]], do której [[Wstyd (emocja)|wstyd]] było przyznawać się sąsiadom, poważnym gospodarzom. Toteż kompromitujący bliskich kandydat na malarza zaraz po [[Plebiscyt na Górnym Śląsku|plebiscycie]] na [[Śląsk]]u przeprowadził się do [[Kraków|Krakowa]] i zdał do [[Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie|tamtejszej ASP]]. Przez długie lata we [[Wróblin (województwo opolskie)|Wróblinie]] nikt nie wiedział, czym zajmuje się chłopak Cybisów. Zrehabilitował go dopiero [[tytuł naukowy|tytuł]] profesora.<<[...] - Zob.: [[Monika Małkowska]]: ''Ja się malarstwem trudzę'', "[[Rzeczpospolita (gazeta)|Rzeczpospolita]]", [[1997]], nr 39, (4596) z 15-16 lutego, dodatek "Kultura"</ref>Ożenił się z Hanną Rudzką. Od 1924 r. przebywał z grupą kapistów w [[Paryż]]u<ref name="cybispl" />. Powrócił do Polski na początku lat 30. XX wieku{{odn|Bujak|2013|s=48}}. Wraz żoną zamieszkał najpierw w [[Warszawa|Warszawie]], a w 1934 r. w Krakowie. Zajmował się malarstwem i redagowaniem czasopism artystycznych<ref name="cybispl" />. W 1937 r. objął funkcję redaktora naczelnego „[[Głos Plastyków|Głosu Plastyków]]”.